Flikkeren (ZKV-12)

Posted on juni 8, 2022 by willielek

Met Hemelvaart logeert zij bij ons, een kleindochter van acht, uit de serie: lange blonde golvende haren met af en toe een zilveren gloed en fraaie blauwe ogen. Zij is een meisje-meisje, rokjes en jurken in overvloed. Daaronder een paar rode laarsjes. Kortom een verschijning van jewelste. Zij schrijft graag gedichtjes.

Wij wandelen in een speelpark en genieten van ons gekeuvel. Zij vertelt honderduit over haar wereld. Ook is zij nieuwsgierig, haar vragen komen in de vorm van: ‘Oma, vertel eens.’
‘Oma vertel eens, wat is Hemelvaart?’
‘Kijk, Jezus wilde terug naar de Hemel.’
‘Je kan niet varen naar de hemel. Dan flikker je toch naar beneden?’
Uhhh? Ontegenzeggelijk blijkt haar grote broer invloed te hebben op haar taalgebruik.

Als zij schommelt is er de herhaling: ‘Oma, dat kan niet. Dan flikker je naar beneden. Je moet niet alles geloven.’

Gelijk heeft ze, mijn meisje-meisje met haar zilveren lokken.

Willie,
6 juni 2022

Posted in Kleinkinderen | Reacties uitgeschakeld voor Flikkeren (ZKV-12)

Time Will Tell (ZKV-11)

Posted on juni 4, 2022 by willielek

Een verslag van “Time Will Tell”, een interactieve expositie over tijdsbeleving in het universiteitsmuseum in Groningen.

Zoals ik vernam, willen onderzoekers van de RUG ook de tijdsbeleving van ouderen meten. Vandaar.
Vriendelijk ontvangen, de dame van dienst legde het een ander uit. Alhoewel ik de finesses reeds had vernomen aan onze keukentafel.

Hoogstpersoonlijk leidt de “Tijdprofessor” mij eventjes -want tijd is kostbaar- rond. Dan aan de slag.

Ik mag ballonnen op blazen, precies een seconde. Oef, wat is precies één seconde? De helft lukt me, de overige klappen uit elkaar of gaan roemloos de lucht in.

Ik mag wekkers indrukken. Zo snel mogelijk. Steeds vlugger tringelen zij. Een aardige score, achteraf blijkt dat er een ritme in zit. Was me niet opgevallen.

Ik mag aanwijzen waar een slinger van een klok zich bevindt. Foute boel, want zien en opslaan in de hersenen gaan niet synchroon.

Ik mag praten met echo’s in mijn oren. Dat gaat me goed af: geconcentreerd lezen en spreken is mijn tweede natuur.

Ik mag iets met veel kopjes koffie, hoe lang zijn zij in beeld? Tussendoor is er een
fantasie figuurtje. De vraag beantwoord ik “fout”, omdat ik dacht dat ik er ingeluisd werd.

Ik mag aangeven welke tijd achteraf korter lijkt, een werkweek of een vakantieweek. Geen enkel idee, omdat ik beide activiteiten meer dan leuk vind. Toch maar de vakantieweek.

Terug in de trein naar Gouda verbaas ik me weer hoe weinig een mens weet. Tevens voel ik de importantie van deze onderzoeken, zodat in de toekomst de werking van onze hersenen nog beter in kaart gebracht worden. Daar heeft iedereen baat bij.

Ik genoot met gepaste trots.

Willie,
01-06-2022

Posted in Kinderen, Perspectief | Reacties uitgeschakeld voor Time Will Tell (ZKV-11)

Coornhert en Erasmus (ZKV-10)

Posted on mei 21, 2022 by willielek

Coornhert en Erasmus begeleiden kinderen van de Avondvierdaagse naar de finish.
De wijze mannen torenen hoog boven de jeugd uit. Zij zijn prachtige reuzen. Met hun bewegende koppen van papier-maché, overzien de filosofen het reilen en zeilen in onze feestvierende stad. Want Gouda “bestaat” 750 jaar. Naast nieuwe evenementen, pikken de traditionele ook een graantje mee.

Gelokt door getrompetter en het getrappel van paardenhoeven loop ik naar de Markt, waar vanavond honderden jonge wandelaars bijeenkomen. Hier en daar een middeleeuws meiske of een leerkracht met een luit. Of moeders in ruw katoenen rokken, wat een feest.

Toch, geen medaille zonder keerzijde. Er zijn kinderen met handdoeken om hun schouders. “Natuurlijk, om zweet op te vangen”, toch? Mispoes. Die handdoeken zijn om striemen in hun nekken tegen te gaan. Striemen veroorzaakt door de touwtjes waar ZAKKEN snoep aan bengelen.

Een vader langs de route die alvast alle aangeboden zoetigheid in een grote tas stouwt.
Een wandelaartje dat niets heeft gekregen.

Coornhert en Erasmus schudden hun hoofd.

Willie,
20 mei 2022

Posted in In en om de Keizerstraat, Perspectief | Reacties uitgeschakeld voor Coornhert en Erasmus (ZKV-10)

De kast van mijn ouders (ZKV-9)

Posted on mei 7, 2022 by willielek

Stralend staat hij opnieuw, de kast van mijn ouders. Ooit getimmerd als linnenkast voor het jonge huwelijkspaar rond 1930. Op de planken lagen keurige stapeltjes lakens, slopen en allerhande soorten doeken en broeken. Het verhaal vertelt niet wat de lade herbergde. Zakdoeken en sokken misschien, of nylonkousen? Hij moet de trots van het huisraad geweest zijn, met zijn facet geslepen ruitjes.
Toch raakte de kast uit de mode en belandde in een van de schuren op onze Kwakelse kwekerij. Niet te geloven, maar dat doet de tijd.

Opgekalefaterd, de vermolmde poten vervangen, de sloten geolied, zo nam ik hem mee naar Utrecht. Toen naar Woubrugge, toen naar Gouda.

Nu blinkt hij in Groningen bij de oudste zoon. Maar mijn ooit geborduurde tekst voor de ruitjes blijft van alle tijden: “Traed min gast i stuen ind. Her er ly for regn og vind”.

Willie,
7 mei 2022

Posted in Familie | Reacties uitgeschakeld voor De kast van mijn ouders (ZKV-9)

Overpeinzing (ZKV-8)

Posted on april 23, 2022 by willielek

De wollige kuikens, de stenen kip, wat geel lint, het ligt weer in een doos op zolder, naast dozen met kerstattributen.
“Pasen” heeft één doos, “Kerstmis” telt er zes.
Terwijl ik de vlizotrap dicht klap vraag ik me af waarom er zo’n verschil is in de feestelijke aankleding van beide feesten. Kerkelijk staat Pasen hoger aangeschreven dan Kerstmis, toch?

Kerstbomen gloriëren drie weken, paastakken staan met hun hangende eitjes hooguit drie dagen.
Omdat in december, het binnen warm en buiten koud en donker is? Er geen terras open gaat voor een rosé of een witbiertje? De bollen onder de wintergrond huiveren?  Ook uitglijden over een bevroren plas geen aanlokkelijke gedachte is?
Weken blijven de luiken gesloten, met kaarsen en gebraad voorhanden.

Nee, dan Pasen. In een vloek en een zucht voorbij.
Omdat iedereen gaat drentelen in de lente en de wielewaal lonkt?

Was zomaar een overpeinzing in deze woelige wereld,  ver weg van de oorspronkelijke verhalen.

Willie,
23 april 2022

Posted in Verhalen | Reacties uitgeschakeld voor Overpeinzing (ZKV-8)

“Reizigers” (ZKV-7)

Posted on april 8, 2022 by willielek

Mijn rolkoffer staat al een week klaar. Soms ruil ik een hemdje voor een ander kleurtje.
Vandaag ga ik naar Frankrijk, een kleindochter verjaart. Slechts twee treinen nodig, warme ruime zitplaatsen gegarandeerd.
Terwijl de Thalys langs enorme korenvelden snelt, pak ik de krant. Foto’s van moedeloze Oekraïners op de vlucht doen me huiveren, tegelijkertijd lijkt het zover weg.
De tweede trein is een nachttrein, hij dendert in donker elf uur voort. Ik hazenslaap, en word steeds gelukkiger.

Tegen vijven meldt de intercom: “Er zijn problemen”. Abrupt staan we stil, schemerlichten gaan uit. Geloof me, in de bergen is donker écht donker.
Navraag leert dat niemand weet wat er gaande is. Wachten, wachten dus. Niet weten hoe lang. Stilletjes aan voel ik me onbehaaglijk, terwijl ík op een vorstelijke stoel zit en genoeg water heb en daarnaast wordt er ontzettend op mij gewacht.

Hoe anders voor de “reizigers” van de foto’s.

Willie, 7 april 2022

Posted in Kleinkinderen, Reizen | Reacties uitgeschakeld voor “Reizigers” (ZKV-7)

Geleerde (ZKV-6)

Posted on maart 27, 2022 by willielek

Omdat ons keukenraam aan de straatkant grenst, zie ik nog wel eens wat.
Terwijl ik aardappeltjes schil aanschouw ik gehannes met inparkeren of valt een peuter met een stepje. Tandje door de lip, snel met een gestreken (!) theedoek naar buiten. Als ik vroeg wakker ben, krijgt de krantenbezorger een zwaai.
Vandaag viel een dame, zestiger, met haar ov-fiets pal voor ons venster. Ik liet een schuursponsje direct uit mijn handen vallen.
Ja, het ging goed met haar, zij streek haar haren glad en zei: ‘Het is me wat.’
‘Wát, mevrouw?’ Bleek dat haar leenfiets niet in de allerbeste staat was afgegeven.
Wij klaarden samen de klus: de geel-blauwe snelbinders peuterden wij uit vettige tandwielen. Gelukkig is een ruime voorraad tangetjes in huis.
‘Handen even wassen? Kom binnen.’
‘Oh, een oude woning. Prachtig. Mijn man en ik kunnen dat niet, want ziet u, hij is een geleerde. Geen tijd.’
Vandaar.

Willie, 27 maart 2022

Posted in In en om de Keizerstraat | Reacties uitgeschakeld voor Geleerde (ZKV-6)

De kluts van Poetin (ZKV-5)

Posted on maart 11, 2022 by willielek

Misschien moet ik die Poetin bellen. Ik vertel niet over alle ellende die hij veroorzaakt, dat weet ie allang.
Ooit glimlachte Maria Ivanovna met liefde naar haar Wladimiertje. Dat doet een moeder. Ze heeft hem ook stiekem laten dopen. Haar man diende het volk.
Er wandelde ook een oma rond hun datsja. Zij sprokkelde houtjes met haar kleinzoon, terwijl opa Spiridon Poetin als privé kok kookte voor Lenin en Stalin. Maar oma maakte onverstoorbaar een vuurtje en borsjtsj. Haar hartendiefje  speelde vast oorlogje met  overgebleven takjes en twijgjes. Zoals de meeste jongetjes doen.
Toch. Ergens onderweg is deze WWP de kluts kwijtgeraakt, dít ga ik hem vragen wanneer ik hem aan de lijn heb.
“Beste Wladimir Wladimirovitsj Poetin. Waar ligt jouw kluts? Mag ik helpen zoeken?”
“Nee?”
“Dan verklaar ik je nu voor gek.”

Morgenavond ga ik naar Amsterdam. Protesteren tegen een man die de kluts kwijt is.

Willie, 11 maart 2022

 

Posted in Perspectief | Reacties uitgeschakeld voor De kluts van Poetin (ZKV-5)

“Vinkjes”(ZKV-4)

Posted on februari 13, 2022 by willielek

Nu de storm over de vinkjes is gaan liggen, -hoezo hoogopgeleid, hoezo welgestelde ouders-, kom ik met míjn vinkjes. Van een geheel andere orde: die van mijn opvoeding.

“Uit en terug vracht zijn de beste schippers.”
“Gehoorzamen is direct doen, en niet over een uur.”
“Ja is ja en nee is nee.”
“Zorg dat je altijd laken voor de schaar hebt.”
“Te laat komen hoort niet.”
“Stel niet uit naar morgen, wat je vandaag kunt doen.”
“Wat je belooft, moet je nakomen.”
“Behandel iedereen met fatsoen.”
“Praat niet over anderen, zij denken ook dat zij het goed doen.”
“Doe maar, als het niet lukt probeer je het nog een keer.”
“Altijd je best doen.”

Vrij vertaald, ik heb er zeker zeven vinkjes aan overgehouden: doorzetten, niet zeuren, problemen oplossen, doen wat nodig is, fatsoenlijk zijn, helpende hand bieden en optimistisch blijven.
Ben er best ver mee gekomen, vind ik zelf.

Willie,
13 februari 2022

Posted in Familie, Perspectief | Reacties uitgeschakeld voor “Vinkjes”(ZKV-4)

Graadje lager (ZKV-3)

Posted on februari 11, 2022 by willielek

Vandaag is het ‘Warme Truiendag’. Ik haalde een borstrokje en een forse trui uit de kast, zette de thermostaat een graadje lager. Want als iedereen dat doet, scheelt het een enorme hoeveelheid gas. Daar hebben we namelijk al zo weinig van. En van die CO2 uitstoot worden beestjes en bloemetjes ook niet vrolijker.
Daarnaast: ga naar buiten. Niet tegen dovemans oren gezegd. Met ferme pas loop ik door onze parken, richting Markt.
Nondeju. Daar tel ik tientallen terrasheaters. Ik besef dat mijn borstrok en trui slechts een druppel op de overbekende gloeiende plaat zijn. Het is om mismoedig van te worden.
Het verwarmen van de buitenlucht om verwende gasten te paaien? “Stoken voor de polder”, zei mijn moeder-zaliger.
Naast ‘Warme Truiendag’ pleit ik voor een ‘Koude Terrasdag’. Met wantjes, lange onderbroeken of  guitige oorwarmers, wanneer je het tóch nodig vindt, om in februari buiten koffie of een borrel te drinken.

Willie,
11 februari 2022

Posted in Perspectief | Reacties uitgeschakeld voor Graadje lager (ZKV-3)