Time Will Tell (ZKV-11)

Een verslag van “Time Will Tell”, een interactieve expositie over tijdsbeleving in het universiteitsmuseum in Groningen.

Zoals ik vernam, willen onderzoekers van de RUG ook de tijdsbeleving van ouderen meten. Vandaar.
Vriendelijk ontvangen, de dame van dienst legde het een ander uit. Alhoewel ik de finesses reeds had vernomen aan onze keukentafel.

Hoogstpersoonlijk leidt de “Tijdprofessor” mij eventjes -want tijd is kostbaar- rond. Dan aan de slag.

Ik mag ballonnen op blazen, precies een seconde. Oef, wat is precies één seconde? De helft lukt me, de overige klappen uit elkaar of gaan roemloos de lucht in.

Ik mag wekkers indrukken. Zo snel mogelijk. Steeds vlugger tringelen zij. Een aardige score, achteraf blijkt dat er een ritme in zit. Was me niet opgevallen.

Ik mag aanwijzen waar een slinger van een klok zich bevindt. Foute boel, want zien en opslaan in de hersenen gaan niet synchroon.

Ik mag praten met echo’s in mijn oren. Dat gaat me goed af: geconcentreerd lezen en spreken is mijn tweede natuur.

Ik mag iets met veel kopjes koffie, hoe lang zijn zij in beeld? Tussendoor is er een
fantasie figuurtje. De vraag beantwoord ik “fout”, omdat ik dacht dat ik er ingeluisd werd.

Ik mag aangeven welke tijd achteraf korter lijkt, een werkweek of een vakantieweek. Geen enkel idee, omdat ik beide activiteiten meer dan leuk vind. Toch maar de vakantieweek.

Terug in de trein naar Gouda verbaas ik me weer hoe weinig een mens weet. Tevens voel ik de importantie van deze onderzoeken, zodat in de toekomst de werking van onze hersenen nog beter in kaart gebracht worden. Daar heeft iedereen baat bij.

Ik genoot met gepaste trots.

Willie,
01-06-2022

This entry was posted in Kinderen, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.