Met Hemelvaart logeert zij bij ons, een kleindochter van acht, uit de serie: lange blonde golvende haren met af en toe een zilveren gloed en fraaie blauwe ogen. Zij is een meisje-meisje, rokjes en jurken in overvloed. Daaronder een paar rode laarsjes. Kortom een verschijning van jewelste. Zij schrijft graag gedichtjes.
Wij wandelen in een speelpark en genieten van ons gekeuvel. Zij vertelt honderduit over haar wereld. Ook is zij nieuwsgierig, haar vragen komen in de vorm van: ‘Oma, vertel eens.’
‘Oma vertel eens, wat is Hemelvaart?’
‘Kijk, Jezus wilde terug naar de Hemel.’
‘Je kan niet varen naar de hemel. Dan flikker je toch naar beneden?’
Uhhh? Ontegenzeggelijk blijkt haar grote broer invloed te hebben op haar taalgebruik.
Als zij schommelt is er de herhaling: ‘Oma, dat kan niet. Dan flikker je naar beneden. Je moet niet alles geloven.’
Gelijk heeft ze, mijn meisje-meisje met haar zilveren lokken.
Willie,
6 juni 2022