Het kost vandaag de dag een flinke duit om in vliegende vaart en op z’n kop door elkaar geslingerd te worden. Gegil, geschreeuw van jewelste. Aan de bleke koppies te zien, die na luttele drie minuten weer met de beide wiebelige benen op de grond staan, is het een master feskulle ervaring.
Op naar de nostalgische schiettent. Grappig, dit jaar veel ouders met jonge nazaten in een lange rij. De uitbater, hij trok vanmorgen zijn verwassen gebreide trui maar weer eens aan, stelt gerust en geeft aanwijzingen.
Ik vraag me altijd af of er nooit een kogeltje belandt in zijn bolle buik.
Ook de badeendjes dobberen sinds mensenheugenis hun rondjes. Hengeltje erbij, binnen enkele seconden huppelen peuters stralend met de zo felbegeerde hebbedingetjes in hun knuistjes. Papa’s checken bedenkelijk hun saldo. Tja, even naar Zeeman of Action was goedkoper geweest. Maar spanning en verwachting mag wat kosten.
De muntjesschuiver heeft mijn voorkeur. Toch begin ik er niet aan, want ik ken mezelf een beetje. “Kijk, ze liggen zó op het randje, als ik er nu nog één, misschien twee of drie of nóg eentje in de gleuf stop, win ik vast die grote knuffel.” Nou, nee dus.
Nog een attractie uit de oude doos: ballen gooien. Altijd prijs voor de kleintjes nietwaar?
Kleine aantekening: vanwege samenscholingen en opstootjes in voorgaande jaren bij de botsauto’s, is deze attractie niet opgebouwd.
Vandaar dat tientallen drerries nu verzamelen bij de ballentent om met luid kabaal elkaar de maat te nemen. De ballengooimadam weet niet wat haar overkomt. Gelukkig voor haar rinkelt de kassa.
Rinkelt de kassa? Laat ik het houden op een uitdrukking uit de oude doos. Er zijn nauwelijks kassa’s te bekennen op het feestterrein. Ook hier heeft digitaal betalen het daglicht gezien.
Oeps. Ik zag het gebeuren. Hoe makkelijk gaat geld ongezien van een rekening. Morgen de kater.
Man en ik kochten een kaneelstok. We waren bijna skeer.
Willie,
25 september 2022