Dagen uit het leven van…

Denk aan oranje Donald
die is vandaag gesmolten
helemaal gesmolten in Den Haag.
Dat kwam door de hitte
daar is hij in gaan zitten
-als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: pas op Donald je smelt!
Maar hij was zo ontzettend eigenwijs…
Als een pakje boter,
maar alleen wat groter
is hij uitgelopen voor het Vredespaleis.

Enkel nog zijn jasje
lag daar in het plasje…
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar, Donald smelt.

Die arme oranje Donald
helemaal gesmolten…
Alsof dat hem gewoon overkwam.
Laten we met die hitte
Donald vooral laten zitten
anders is het hek van de dam.

Willie,
20 juni 2025

‘Live is what happens to you, while you’re busy making other plans’, John Lennon zong het in 1980.
Het overkomt mij 45 jaar later. Ik betreur het niet, maar what’s going on?

De witte linten, een actie opgestart aan een koffietafel in Zoeterwoude is overvleugeld door de Rode Lijn-actie. Ik las vandaag  in de Volkskrant: ‘Hang een rood lint aan je tas of fiets’. Prima, graag zelfs, want daar gaat het om: stop onnodig geweld.

De witte linten, ook geknoopt aan tas of fiets, benadrukken vooral de kleinere wereld: thuis, op school, in familieverband, in de buurt. Luister naar elkaar en oefen in verdraagzaamheid, in ommezien. Voor mij overduidelijk de basis van een vreedzame wereld.

Wit of rood, het maakt mij niet uit. Of toch?

Willie,
19 juni 2025

De meest gelukkige beroepen zijn, las ik:
1) Bloemisten en hoveniers
2) Kappers
3) Loodgieters

Eigenlijk begrijp ik het wel.
Bloemisten? Ik word euforisch van een mooi boeket of een adembenemende tuin.
Kappers? Nou ja, ík stap er altijd gelukkig de deur uit.
Loodgieters? Zeker, als zij het euvel hebben verholpen, ben ik in de gloria.

Daar draait het om, gelukkig ben je wanneer je anderen gelukkig maakt.
Met bloemen, een kapsel of een gerepareerde kraan. Uit het artikel bleek verder dat
“Geluk bestaat voor 40% uit genen, 10% uit omstandigheden en 50% uit eigen keus”.

Hoe dagelijks lijkt het, maar is dat echt waar? Kan iedereen op de wereld een eigen keus maken?
Wíj wel! Laat het zien met witte linten. Witte linten als verbinding, dus gewoon omkijken naar elkaar. Worden we gelukkig van.

Willie
18 juni 2025

Dieuwertje Blok leerde het ons: “Warm denken”, zie Lintjesregen (4). Opnieuw blijkt dat woorden zich makkelijk laten schrijven, maar de dagelijkse praktijk weerbarstiger is.
Hoe “warm” wil ik nog denken, als ik voor de derde keer op een rij niet kan doen wat ik zó graag doe? Een retourtje met de trein naar zoon en zijn zoontje in Groningen?

Ik ben een fervente treinreizigster, heb mateloos ontzag voor de dames en heren op de werkvloer. Daarnaast weet ik te weinig van hun CAO’s om een oplossing te kunnen bedenken.
Blijft over: de witte linten, voor een voor elkaar zorgende, warmdenkende samenleving.

Willie,
17 juni 2025

Vandaag, na de ervaring gister in Den Haag, moet ik zoeken naar woorden….

Samen met 150.000 andere Nederlanders van allerlei pluimage, trokken wij een rode lijn door de Hofstad. Een lijn van kilometers lang en tientallen meters breed, met tromgeroffel, geklap en gezang. Met kinderwagens, driewielertjes en rollators.                       Met gezinnen en vriendengroepen. Soms met ogen hol van verdriet of met wangen bol van verontwaardiging.
Voetje voor voetje verlieten wij het Malieveld, (brandschoon achterlatend, maar dat terzijde) en schuifelden we richting het Vredespaleis. Konden wij Carnegie (1835-1919) nog maar eens vragen wat hij van de situatie in Gaza vindt.

Blij met een zitplaats in de trein terug, besef ik me des te meer dat dit óók een demonstratie was met ontelbare -onzichtbare- witte linten.

Willie,
16 juni 2025

In een smaakvol rood setje, want ja, ik blijf een kind van mijn moeder, reis ik vandaag naar Den Haag. Want het moet eens afgelopen zijn met die rare fratsen in het Midden-Oosten.

De keren dat ik demonstreerde in mijn leven zijn op één hand te tellen.
De eerste keer klom ik nog in een boom, samen met mijn kleine zoon, om het groen in Amelisweerd te behouden. Deels gelukt.
De tweede keer ging het in Utrecht om betere leermiddelen in het onderwijs. Grotendeels gelukt.
Vandaag dus de derde keer in mijn lange leven. De reden van de demonstratie moge bekend zijn. Als driemaal scheepsrecht is, zou het resultaat hoopvol zijn.

Rode lijn en witte linten, wat een grandioze combinatie.

Willie
15 juni 2025

Een rechte weg
Kent maar één bestemming
Altijd hetzelfde punt
Waarnaar je kijkt
Maar als je ronddraait zie je altijd weer
De horizon veranderen
Waardoor je telkens anders
Naar de dingen kijkt

Het leven moet een wals zijn
Zolang als wij bestaan
Het leven moet een wals zijn
Die draait en draait en draait
Als een wervelwind die waait
In de armen van een ander
Op het ritme van het hart
Het leven moet een wals zijn

Elk woord dat ik vandaag aan de songtekst van Stef Bos toevoeg is volkomen overbodig.

Willie,
14 juni 2025

Vooruit nog ééntje dan, gelezen in het boekje uit 1983 van Wim Kan. (zie Lintjesregen 12)
‘Democratie is de wil van het volk. Elke morgen lees ik stomverbaasd in de krant wat ik nou weer wil.‘ Oeps. Dat gevoel ken ik.

Kijk, wie de meerderheid heeft, dient correct en integer om te gaan met de minderheid. Dat heet verantwoordelijkheid. Het is heel simpel. Bijvoorbeeld: jonge ouders zijn ook in de “meerderheid”, dat wil echter niet zeggen, dat zij hun kroost met overtuigingen moeten opzadelen, die tegen regels van goed fatsoen indruisen. Daar krijg je, vroeg of laat, het is de aloude “wet van Meden en Perzen”, geheid gelazer van. Bij ouders in het klein, bij regeringen in het groot…

Witte linten tégen tirannen, autoritaire individuen, egotrippers, pestkoppen, trammelant-zoekers, ruziemakers en gelijkhebbers.
Witte linten vóór iedereen die zich in bovenstaande omschrijving(en) niet herkent.

Willie,
13 juni 2025

‘Als ieder mens één ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld gelukkig.’
Ik las deze wijsheid in een boekje van Wim Kan.*)
Is het echt waar, is het zo eenvoudig? Het antwoord gewoon: ‘Ja!’  Wanneer íedereen meedoet, van wereldleider tot straatmuzikant, van tiran tot vredesactivist, gaat het balletje vanzelf de goede kant op rollen.

Witte linten voor een gelukkige wereld, een handreiking van de ene sterveling naar de andere.
Hoe simpel.

Willie,
12 juni 2025

*) “Soms denk ik wel eens bij mezelf…” Honderd gedachten van Win Kan en anderen. Boekenweekgeschenk 1983

Vandaag is het Nationale Buitenspeeldag. Opgegroeid in een klein dorp en op een groot erf omgeven door kikkers en slootjes, door hooimijten en gammele schuurtjes leek mij zo’n dag volkomen overbodig.
Zeventig jaar later weet ik wel beter. Als érgens ongelijkheid te bespeuren is, is het in de mogelijkheid voor veel kinderen om frank en vrij te doen wat kinderen moeten doen. Bijvoorbeeld om hutten te bouwen, heksenpap te maken, vuurtje te stoken of een beetje te klieren met modder.

In het manifest van de witte linten staat onder andere de zin: “Wij hebben zorgen om de ongelijke verdeling van goederen en gelden.”
Soms is ongelijkheid dichterbij dan je denkt.

Witte linten voor een betere en liefdevolle samenleving.

Willie,
11 juni 2025