Jarig dus. En de Hema weet dat ook, want ik kreeg een bericht dat ik een tompouce (of tompoes) mag halen. Wat een gulle gift, wat een aanbod. Maar tja, gratis is gratis, en tompouce (of tompoes) gaat er met gemak in tijdens deze kletsnatte donkere dagen. Overigens ook een ludiek gebaar.
Op naar de Hema, en warempel. Op vertoon van mijn klantenkaart haalt de winkeldame een piepklein taartdoosje tevoorschijn en tovert daar de lekkernij in. Werkelijk helemaal gratis. Ach, op die 2.000.000 tompoucen (of tompoezen) die er per jaar betaald over de toonbank gaan is deze geste van weinig importantie voor de winst/verlies rekening aan het eind van het jaar. Lijkt mij.
Maar dan, dat ieniemienie doosje. Met een felicitatie op de bovenkant en een tip op de linker flap: “Voordat je het doosje weggooit eerst het gebakje opeten.” Bestaat er echt iemand die de moeite neemt om één tompouce (of tompoes) te scoren en vervolgens bij de eerste de beste prullenbak het gebakje weg te kieperen?
Er is ook een tekst op de onderkant: “Wij begrijpen dat het moeilijk wordt om afscheid te nemen van deze mooie doos. Daarom nemen wij je stapsgewijs mee in het proces. Lik het karton eerst spiksplinter schoon, werp het daarna bij het oud papier.”
Lieve beste Hema, ik vind je een geweldige winkel. Maar: afscheid nemen van een stukje papier, of ik dat moeilijk vind? Moet ik echt gaan likken aan jullie karton? Dacht het niet.
Willie
19 november 2023