Het loeit, zweeft, gilt, bonkt, botst, knettert en draait op de Markt in Gouda. Kermis in de stad. De zaterdagmarkt is voor één keer elders, voor mij te ver weg met dit onstuimige weer. Daarom naar onze nationale grootgrutter op loopafstand om sla, paprika, tomaat en witlof in te slaan. Ook appels en peren. Niet allemaal direct voor vanavond, regeren is vooruitzien.
De witlof eten we dinsdag, even kijken waar de houdbaarheidsdatum staat. Nou zeg, nergens te bekennen. Nog een keer omgedraaid, nog een keer op z’n kop gehouden, nog een keer de verpakking gladgestreken. Nergens.
Op naar de medewerker die de scepter zwaait over de afdeling Groente en Fruit.
‘Kijk mevrouw, daar staat net onder de streepjescode NL KCB 1624 G38. Tot die dag is het product ok.’
‘Pardon?’
‘Ik heb het zelf ook niet bedacht maar je ziet het pas als je het doorhebt. U neemt alleen de laatste drie: G38. De G betekent zondag.’
Ik staar hem aan, ben ik misschien op een andere planeet beland? Of heeft Elon Musk met zijn cijfermanie, AH opgekocht en heet een appel voortaan XB#3 of zo?
Voortvarend vervolgt de jongeman: ‘Een week heeft zeven dagen. De A is maandag, daarom betekent G zondag. Het getal 38, dat is het nummer van de week, deze week dus.’
Mijn oren klapperen: G38 is “gewoon” zondag 24 september. De beste jongen kan er ook niets aan doen, hij kent in elk geval zijn klassiekers. Hij verontschuldigt zich nogmaals en gaat verder met zijn bospeen.
In het mandje vandaag geen witlof vanwege de G38, maar tomaatjes A39, peren D39 en sla met code B39. Voor appels zoek ik een zak met A40. B40 mag ook. Gelukt.
“De nieuwe tijd, net wat u zegt”, Wim Sonneveld zong het al.
Wiilie,
24 september 2023, of G38