Beste Maxima

Beste Maxima. Stel: ik ben je moeder, wil je dan even tijd vrij maken om met mij te praten? Ik maak me namelijk zorgen om je. Omdat je soms niet weet, wat je wél of níet kan dragen in het openbaar.

Neem nou die bruiloft van de Jordaanse kroonprins met zijn Rajwa. Je mocht vooraan zitten bij hun Islamitische huwelijksvoltrekking. Je droeg een prachtige jurk met trompetmouwen, maar tot mijn grote schrik kon de hele wereld diep in je decolleté kijken.
Niet de woorden van de heilige Ambrosius onthouden? Hij hield ons eeuwen geleden al een wijze les voor: “When you are in Rome, do as the Romans do.” Dat zou je sieren.

Vorig jaar was de installatie van je oudste dochter in de Raad van State. Amalia kwam in gedekte kleuren en wie moest weer de show stelen in een felle outfit? Jij stapte uit de bolide met een opzichtige robe in cyclaam,  op je blonde kapsel een hoed zo groot als een van de ringen om Saturnus. Dat had deze dag geen pas. Het stond je voortreffelijk, maar een tandje minder zo af en toe kan echt geen kwaad.

Ik heb een vers derde voorbeeld. Recentelijk schreed je door België. Waarom had je de allergrootste tiara uit de koninklijke kast gehaald, afgestoft en opgepoetst om hem daarna in je koffertje te stoppen? Staat er niet geschreven dat je nooit, maar dan ook nooit boven de gastvrouw mag uitsteken? Figuurlijk gezien?

Maar ja, ik ben je moeder niet…

Willie, 23 juni 2023

This entry was posted in Perspectief, Taal, Verhalen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.