Omdat schilders ons huis komen verfraaien, moet de rozenstruik eraan geloven. Prachtig in bloei elk jaar tegen de voorgevel, maar ja daar hebben de schildermannen, Hans en Nico, geen boodschap aan. Dus snoeien, al hoort het niet in juli.
Ik pak de keukentrap en klim voorzichtig tot het bovenste plateautje. Beetje wiebelig, dat wel. Als ik heel ver rek, haal ik precies de hoogste uitlopers, een prikkelig gedoe. Het is opletten geblazen omdat ik takken met doornen niet in mijn nek wil. Daarom let ik niet op wat er achter mij gebeurd.
Ik blijk omringd te zijn door drie grote jongens, nog geen mannen.
“Mevrouw, als ik u was zou ik dit niet meer doen.”
“Ohh.”
“Als u er nou vanaf komt, fiksen wij het wel even voor u.”
“Ehh?”
Tien minuten later vertrokken zij, mijn snoeiers, elk een flesje Leffe 0,0 rijker.
Ja, ja, de jeugd van tegenwoordig…
Willie,
23 juli 2023