Laat ik stellen dat ik een keurige burger ben. Ik sorteer huisvuil, raap lege blikjes op in de stegen rondom ons huis, veeg de stoep. Ik betaal op tijd rekeningen. Ik bezoek een eenzame buurvrouw en geef geld aan goede doelen. Ik ben al jaren mantelzorger voor kind en kraai en check altijd in bij het OV.
Ben ook een gehoorzame burger: ik ga stemmen, blijf binnen bij een zere keel en mijn linkerarm kent de weg naar de GGD als geen ander.
Kortom, een welwillende burger in alle opzichten.
Deze week bracht de post een dikke enveloppe met opdruk GGD Gezondheidsmonitor 2022. Met de simpele titel: “Hoe gaat het met u?” (Goed, dank u.)
Ik aan de slag. Want ja, welwillende burger, nietwaar? En, een niet te versmaden bonus van 50 euro, in de vorm van een VVV-bon.
Toch. Ruim halverwege kreeg ik er genoeg van. Ik had al meer dan honderd mogelijkheden over mijn financiën, welbevinden, gezondheid, lengte en gewicht (!), bewegen, mentale gezondheid, schulden, sociale steun wél of níet aangekruist.
De druppel die de emmer deed overlopen was het item “Vrijwilligerswerk”? Nee, geen vrijwilligerswerk? Dan moet u subiet door naar “Nare gedachten”, met verwijzingen naar hulplijnen.
Of ík nare gedachten heb? Nee. Nou ja soms, als er hondendrollen voor mijn deur liggen.
Plotselinge stress? Nee of ja. Wie heeft dat niet? Een kleinkind dat een doperwtje in zijn neus wriemelt. Telt dat?
De enveloppe gaat niet retour, ten eerste om de laatste idiote vragen. Maar ook omdat ik geacht word naam en adres in te vullen, om misschien die beloofde vijftig euro te incasseren.
Wat een joekel van een addertje onder het gras.
“Het gaat goed met mij. Dank u.”
Willie, 18 oktober 2022