Vandaag stort ik me in de politiek, terwijl ik me dondersgoed realiseer, dat het wandelen op spiegelglad ijs is.
Ehh? Spiegel? Glad? Fata Morgana? Jawel.
Een deel uit het verslag van het verkiezingsdebat gisteravond:
“Volgens Klaver liegt de premier, en Hoekstra trouwens ook. ‘Glashard. Uw fata morgana van de kerncentrale gaat het niet worden.’ Maar de premier en de minister van Financiën blijven erbij: kerncentrales zijn onontbeerlijk om de klimaatdoelen te halen. Klaver kan alleen nog het hoofd schudden.”
Een fata morgana van een kerncentrale? Bedoelt Jesse Klaver dat Rutte en zijn kompanen zich te rijk rekenen met de positieve uitkomsten van verschillende rapporten omtrent kernenergie?
Zou kunnen. Maar dame Morgan le Fay (Fata Morgana) uit de legende van Koning Arthur toverde, zoals beschreven, lichtpuntjes in de duisternis. Heren Klaver en Rutte: dat is wat anders dan elkaar keer op keer de maat nemen.
Hadden we maar weer een echte Morgan le Fay, die bij machte was met haar toverkunsten een paradijselijke, illusionaire omgeving te scheppen. Want zonder illusie vaart niemand wel.
Toch zet ik de verwarming alvast een graadje lager.
Willie,
1 maart 2021