Dag 25 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 25. Zeemeeuw

Het leven had zo anders kunnen lopen, als ik me ooit geen “zeemeeuw” had genoemd.
Dan had HIJ niet gereageerd en hadden onze wegen elkaar misschien nooit gekruist.
Het toeval wilde anders. Wat een geluk.

Ik bén een zeemeeuw, ook al eet ik geen visjes.
Want:
– Zeemeeuwen zoeken vrijheid. Herkenbaar, een levensvoorwaarde.
(Alhoewel sommige politieke partijen of stromingen de meeuw misbruiken. Vrijheid is namelijk wat anders dan vrijblijvendheid of ongeïnteresseerdheid.)

–  Zeemeeuwen zijn vernuftig, schrander, nieuwsgierig en intelligent. Kijk aan.

– Zeemeeuwen hebben onderling een wijdvertakte communicatie. Klopt.

– Zeemeeuwen vertonen een defensief pestgedrag als hun familie aangevallen wordt. Oeps. Maar niets is mij vreemd.

– Zeemeeuwen hebben vaardigheden om instrumenten te gebruiken. Dus oplossingsgericht.

– Zeemeeuwen hebben trouwe liefde voor hun gade en hun kroost. Natuurlijk.

– Zeemeeuwen hebben een rommelig nest. Uitzondering bevestigt de regel.

– Zeemeeuwen worden oud. Ben ik al.

Goddank staat de grote witte zeevogel voor nog meer belangrijke zaken:
liefde en hoop.

Morgen, dag 26. Pastis

Willie, 8 april 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.