Als zelfs de wind warm is, dan is het hoogzomer.
Ik lijk op te lossen in de omgeving.
Mijn huid net zo warm als de temperatuur buiten.
De wind draagt de reuk van de linde.
De zoete zweem van vakantie.
Lavendel, opgehitst door de zon, geurt er behoorlijk op los.
Zwaluwen vliegen hun bochten in de trillende lucht.
Rakelings scheren zij langs elkaar, op zoek naar voedsel.
Of rusten even in een thermiekbel, vlak tegen een berg.
De warmte deert hen niet, er is werk aan de winkel.
Hun kroost heeft honger.
Lome dagen gaan en komen.
Ik hul me in het lichtste katoen.
Losjes wappert een rok langs mijn benen.
Ik ga op blote voeten op weg naar schaduw en het koele meer.
Bij elke stap maakt een hagedis zich uit de voeten.
Onder een boom leg ik een kleedje.
Ik drink liters water.
Knabbel op een paar zoute koekjes, overdag is dat genoeg.
‘s Avonds zakt de zon achter de bergen.
De tafel staat gedekt op het terras.
We schenken koele rosé in glazen, die flonkeren in het maanlicht.
De warmte blijft hangen.
Willie,
1 augustus 2015