‘Oma, haal jij de zeventig nog?’

Talige oogst na twee weken met kleinkinderen

‘Oma, ik was angst kapot.’ Onweer en bliksem hebben zo hun keerzijde.
‘Mag ik de bosbesjes om de kaarsen doen?’ Is te vergeven, ik vind bobeche ook geen dagelijks woord.
‘In de trein naar Frankrijk sliepen we in een courgette.’ Mjammie.
De beer komt ook mee logeren want: ‘Uit een beer groei je nooit.’
Op een regendag versieren we het huis. ‘Als je doorkijkverf hebt, ga ik op de ramen schilderen.’
We knutselen verder, een krullenkopje verzucht: ’Wat zou het leven zijn zonder plakband.’
Dezelfde druiligere dag komt de naaimachine op tafel, ik zoek een patroon en trek hem over. ‘Naai jij altijd met een landkaart?’
Er moet een nieuwe knuffeldoek komen, met koeien, voor de kleinzoon. Het dessin krijgt zijn goedkeuring, toch heeft hij een vraag: ‘Oma, hebben deze koeien een prettig leven gehad?’
We praten verder over dieren in de wei. Over lekker buiten grazen en wurmpjes pikken uit de grond.
Maar dat is niet alles volgens een van mijn logés: ‘Kippen hebben een goed leven gehad als er geen haan bij is.’
‘En wij peukelen de eitjes lekker op.’ Een jonger zusje doet ook een duit in het zakje.
Wij liggen samen in bed, kleindochter en ik. Ze kijkt een poosje naar me, ik hoor haar denken. Even later sta ik op en ik kleed me aan. Rokje, wit hemdje, rood vest, bijpassende ketting en oorbellen. Commentaar: ‘Gek, als jij je aankleedt zie je er meteen weer levendig uit.’
Wij zijn in een kinderkledingwinkel er wordt een broek gepast: ‘Sta ik zo niet voor schutting?’
‘Dit is de goede maat, oma, maar schaatsen bevallen altijd een maatje groter’.
Bij een foto: ‘Oma, is dat jouw moeder? Is ze dood? Wou ze in de plantjes of in het vuur?’
Bijna in één adem: ‘Oma, haal jij de zeventig nog?’

Nou lieve kinderen, dat was ik wel van plan!

Oma Willie
Zomervakantie 2015

This entry was posted in Kleinkinderen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.