Het zit mee. De enige dag dat de zon schijnt in het vroege april fiets ik door Zuid-Hollands landschap. Goed geïnformeerd door Google en ANWB ga ik enkele tientallen kilometers afleggen op weg naar van Gouda naar Zoetermeer. De stad van de traditionele boter, Bernardus Brinkers richtte hier begin vorige eeuw een fabriek op om margarine te produceren. Ofschoon margarites “parel” betekent, is mijn dagelijkse boterham bestreken met het aloude product van volle melk. Die extra calorieën vinden hun weggetje wel, een boterham heet ook niet voor niets een ‘boter’ham.
Mijn boterkilometers van vandaag leiden dus naar Zoetermeer, waar het hoofdbureau van mijn werkgever gevestigd is. Ik ga luisteren welke voorstellen bedacht zijn om vervroegd met pensioen te kunnen gaan.
Met de wind in de haren weeg ik de voors en tegens af. Het warme licht van de zon riekt naar vrijheid. Zal ik?
Maar dan. De obstructie van de fietspaden, omdat heel, heel Zuid-Holland opgebroken lijkt te wezen, voelt ook als metafoor voor mijn toekomst. Tegen welke grenzen ga ik botsen, waar gaan mijn wegen niet verder, is er een vervolg?
Ik rijwiel verder en zoek de geplande route. Die is er niet. Overal doodlopende paden of tijdelijke weggetjes opgeheven. De aanleg van de HSL heeft hier flink huisgehouden. De gewijzigde route gaat via Moordrecht, Zevenhuizen, Moerkapelle en Bleiswijk. Omrijdend overwin ik desolate fabriekterreinen en zandverstuivingen.
Verhoudt het teveel aan afgelegde kilometers tot mijn eventuele toekomstige pensioen-uitkering? Dan zijn kuddes schaapjes op het droge. Inshallah.
Ten langen leste fiets ik toch de drukke dorpsstraat van Zoetermeer in, een beeldje van ‘De Spar’ trekt mijn nieuwsgierige aandacht. “Door Eendrachtig Samenwerken Profiteren Anderen Regelmatig”, op de centjes lettend startte een zekere mijnheer Van Well in 1932 hier zijn eerste ‘De Spar’ winkel.
Op de centjes lettend, vrijheid van de wind in mijn haren, de obstructie van de fietspaden: beeldender kan deze middag niet zijn.
Een lang uur luister ik naar de uiteenzetting van heren van het pensioenfonds. Het duizelt me.
Gelukkig heb ik mijn fiets en de wind in mijn haren….
Willie,
11 april 2010