Dag 85 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 85. Verschil

Verschil: “dat wat anders is”. Zo leert het woordenboek.
Wel aan, hoe gevarieerd worden de RIVM regels in de horeca geïnterpreteerd. Giga verschillen heb ik de afgelopen twee dagen ondervonden. Wij bivakkeerden in Twente, wandelden, aten en proosten naar hartenlust.
Slenteren in de uitgestrekte Twentse heerlijkheden lijkt op onze wandelervaringen rondom Gouda. Daar komt geen Van Dissel aan te pas. Elke wandelaar maakt pas op de plaats, groet en gaat zijns weegs.
Het gaat over de corona-aanpassingen in de restaurants. We bezochten er vier, alle vier met totaal verschillende corona-opvattingen. Ik heb een flauw vermoeden dat onze ervaringen blauwdrukken zijn van vele uitbaters in Nederland.

Waar je bij de een je hoofd stootte tegen een spuugscherm, als je even je stoel naar achter schoof, was bij de ander de ruimte tussen de tafels minimaal drie koprollen.
Waar bij de een rekening gehouden was met het looppad, had de ander niets meer dan een pieperdepiep klein pijpenlaatje gerealiseerd. Nieuwe gasten passeerden -hoestend- rakelings langs mijn salade.
Waar wij bij de een, zonder boe of ba mochten gaan zitten, werd ons bij de ander het hemd van het lijf gevraagd.
Waar we, bij de een onze jassen aan een ober moesten geven, verplichtte de ander dat deze op de stoel bleven.
Het ontsmettingsritueel scheelde her en der ook een slok op een borrel. Een keer hebben we het ganse bezoek naar chloor geroken. De rode wijn verbleekte erbij.
De contrasten over het toiletbezoek waren net zo groot als het verschil tussen een mus en een olifant. Soms was het kleine kamertje voor twee bezoekers-in-nood zo klein, dat het onmogelijk was om te ontwijken. Als ík uitbater was, had ik de oplossing gezocht die vele basisscholen hanteren. Of speelt gêne hier een rol?

Kortom, alleman doet zijn best, maar ieder vult het op zijn manier in.
Wij deden ook ons best, we namen alles voor lief, maar vooral onszelf.

Nu duimen, dat we over twee weken, bijvoorbeeld, gebakken uitjes nog kunnen ruiken..

Morgen, dag 86. Waarheid.

Willie, 7 juni 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.