Verstoppen

Voor mij, op een Franse keukentafel, staat een bakje met water. Gewoon water uit de kraan. Het ziet er een beetje smoezelig uit, want er drijft sinds vanmorgen een ei in. Een dino-ei. Bijna echt. Crème en craquelé. Op het doosje, waar hij in gekocht is, staat dat het even duurt voor de kleine dino het daglicht ziet.
Dat is lang wachten voor een driejarige. Maar goed, ze brengt het op, mede omdat haar papa en mama steeds blijven uitleggen dat ‘il prends son temps’.
Het lijkt een equivalent van de marshmallow-test. Als je als jong kind kunt wachten ben je later succesvol. Zo iets.
De eerste ochtend is het ei een beetje gebarsten. We zien een groenig velletje. Lisa, de driejarige, legt een aardbei naast het bakje, want de dino baby moet goed eten. Vindt ze.
Er gaat nog een dag en nacht voorbij. Dan is de dino rond en dik geworden en het ei is open. We gooien het grauwe water weg, we drogen de baby af. Alweer een aardbei voor hem, nu op een poppenschoteltje.
‘Dino, waarom verstop je je eigenlijk in een ei?’
Dino praat niet, maar oma wel.
‘Omdat ik daarin geboren ben.’
‘Oma, is dat verstoppen? Dat wil ik ook. Oma, kom je me zoeken?’ Ze klimt de trap op naar de woonkamer.
‘Oma, je me cache. Tu me cherches, s’il vous plaît?’
‘Oui, oui, Moppie, ik kom eraan.’
‘JE! NE! SUIS! PAS! MOPPIE! Je m’apelle LISA!’
‘Ook goed. Maar waar ben je?’
‘In een ei.’
‘Een, twee drie, ik ga je zoeken!’
Zoals het hoort, zoek ik op alle plekken in de kamer, onder de tafel, in de boekenkast én achter de bank met de uitroep: ‘Lisa, waar ben je? Zit je hier?’
Ze zegt niets terug, ik zie in mijn ooghoeken een deken bewegen.
‘Lisa, ben je verstopt in de deken?’
‘Oui, maar je mag me niet vinden.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat ik eerst twee dagen in een glas water moet.’
‘Je comprends.’
‘Met een fraise, oma.’
In de keuken vind ik aardbeien en leg ze in een bakje.
‘Lisa, kijk! Eten voor je.’
‘Je ne suis pas Lisa. Je m’apelle dinoSAURWWW. Grrrrr.’
‘Ok. Tot over twee dagen, als je uit het ei gekomen bent.’
‘Maar oma, kom je wel met me spelen?’

Wat dacht je? Dat oma de schaarse uren in het Franse land vergooid?
Lisa, Moppie of dinoSAURWWW: elke seconde is goud waard.

Oma Willie, april 2017

This entry was posted in Kleinkinderen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.