‘Koffie met’

Kent u ze ook? De bakkers, die met hun eigen producten op hun bestelautootje rijden? Een gigantische moorkop als trotse schepping van het ambacht. In de stad, in de buitenwijken, voor het stoplicht en racend op de Autobahn. Ik moet er altijd een beetje om glimlachen en mijn fantasie werkt door. Stel je eens voor dat je slager bent; komt er dan een ontzagwekkende saucijs op je dak? Rijdt de kleermaker rond met een naaimachine? De loodgieter met een reusachtig bad en de sommelier met een vaatje wijn? De pastoor met het nieuwe en het oude testament, de apotheker met een forse pil? Om van een docent maar niet te spreken: misschien lastige pubers voor straffe een dagje op zijn Opeltje? Of, wat zou een boer instaleren? Of een vroedvrouw, een boswachter, een filosoof?
Het zou een vrolijke boel worden langs ‘s heren wegen.
Vrolijk?
Gisteren wandelde ik langs onze begraafplaats aan de IJssel. Zo als vaak was het er druk, een gaan en komen van zwarte auto’s met betraande gezichten achter beslagen glas. Heren met stiff upper lip in donkergrijze pakken doen knikjes met hun hoofd en maken, het gebaar is discreet, de portieren open. Zij kijken niet op of om, zij knikken en openen en sluiten en knikken. Totdat, in die lange ingetogen stoet ineens de bakker verschijnt. Met zijn moorkop. De heren lijken even terug te deinzen, vermannen zich, en knikken ook de bakker toe.
Na afloop is er ‘koffie met’.
Vast wel.