Vandaag, dag 55. Volle maan
Jammer nu, vannacht niet gekeken naar de volle maan, die voor het laatst dit jaar “super” was. Nu moet ik wachten tot 25-11-2034. Dát is nog een heel end. Ik ben net achtentachtig geworden. Wie weet.
Naast de wetenschappelijke sterrenkunde, is er genoeg geneuzel te vinden over onze maan op volle sterkte.
“Iedereen heeft last van volle maan”, lees ik op de site van de Linda, ”maar dat is ok, want de energie van de maan wil je wat vertellen.”
Normaal zou ik voor de komma reeds afhaken, maar deze dagen zit ik ruimschoots in mijn tijd. Daarnaast ben ik, ondanks mijn nuchtere levensinstelling, een ietsepietsje nieuwsgierig wát de maan voor mij in petto heeft. En voor Jan en alleman in dit ondermaanse.
Daarom lees ik verder:
“De volle maan van vannacht gaat over ontwaken, over wie je bent. Waarom ben je hier? Wat wil je met je leven? Heb je daar antwoorden op, dan groei je in je leven.”
Zo lust ik er nog wel een paar, lieve Linda, dat zijn platgetreden paden. Wel of niet een supermaan, het zijn gewoon vragen des levens. Meer niet.
Gelukkig krijgen we ook tips op de volgende pagina’s om slapeloosheid en onrust, tijdens de supermaan te bestrijden. Want dat is er, beweert de schrijfster van het artikel.
1) Neem een warm bad of een douche.
2) Drink warme melk met honing.
3) Stop je gedachten en ga schaapjes tellen.
Jeetjemina, wat een hemelbestormende inzichten. De goeie ouwe maan verbleekt bij zoveel onnozelheid.
Volle maan, tijd voor weerwolven en het ei van Heer Bommel. Tijd voor romantische parken en prachtig licht op een zomers strand. Tijd voor sprookjesschrijvers en dichters. Tijd voor zwevers en zwervers.
Maar toen, vanmorgen! Het was negen uur. Ik wekte mijn gade. Enig gegrom onder het dekbed.
“Oh, Willie, nog even een kwartiertje, ik heb zo slecht geslapen.”
Zou het toch…?
Morgen, dag 55. Vervelen
Willie, 8 mei 2020