Het is koud en winderig.
Mensen lopen, diep in hun kraag gebogen door de stad.
Soms kijken zij even naar de etalages, gevuld met onvervulde wensen en hoopvolle verwachtingen.
Het wordt niet meer echt licht overdag.
De zon komt op rond de klok van negen.
Hij gaat alweer onder om half vijf.
De kalender was aan zijn laatste blaadje toe.
Vlokjes van sneeuw dwarrelen naar de aarde.
Ze wegen niets, bijna niets.
Langzaam vallen ze.
Ze zoeken een plekje op de bomen, de struiken, de lantarenpalen.
De daken krijgen een witte hoed.
De auto’s zijn plotseling ook allemaal een kleur.
Sneeuwwit, dus.
De sneeuw valt maar door, met miljoenen vlokken tegelijk.
Zij zoeken gewichtsloos hun weg.
Wat weegt eigenlijk een sneeuwvlok?
De oude eik in het park vindt het allemaal best, zijn kale taken zijn nu weelderig bedekt met de glinsterende vlokken.
‘Ach,’ zegt hij, ‘wat maalt het. Kom maar op jongens, bedek mij maar met een mooie witte deken. Sneeuwvlokjes wegen toch niets’.
Totdat net dat ene vlokje neerdaalde.
Gelukkig 2012, en maak het verschil!
carolyt says:
January 3, 2012 at 12:18 pm (Edit)
En toen waren er grote volwassen kinderen die kwamen eten met de Kerst. Opa en oma uit Weert waren er ook, alleen de vader uit het gezin ontbrak. Die zat met een paar collega’s in een goed restaurant in Pristina te eten. Om een uur of vijf spraken we hem gezamenlijk via Skype. Vlak voor het aan tafel gaan was daar plots een dochter die zei: “Vorig jaar wilde je dat we allemaal iets kleins deden aan tafel, een gedicht of verhaal, een versje.” Ze ging verder met de mededeling dat ze misschien iets gemist had, waardoor eenzelfde soort boodschap haar dit jaar niet bereikt had, maar dat was niet het geval geweest. Tot’s middag drie uur was ik erg druk geweest om de half geverfde kamer een “kerstlook” te geven…het eten was allemaal zo praktisch en snel bedacht dat ik geen uren in de keuken had hoeven staan, maar aan een “mooie” invulling voor tijdens de maaltijd had ik niet gedacht. “Da’s jammer” zei ze, want ik heb hier een heel mooi wensverhaaltje…Het papiertje ging vervolgens door nog 5 paar handen en werd stil gelezen. Reacties verschilden, maar waren unaniem in hun oordeel…zo’n wensbrief maakt Het verschil…Ans en Frans uit Weert, Saskia en Maarten, Suzanne, Dave en Carolyt wensen jullie een machtig mooi 2012…