Het is een eindje rijden, ja dat wel.
Wie echter ‘s morgens bij ochtendgloren vertrekt kan er vanuit gaan dat de eerste bergtoppen verschijnen, voor de echte avond valt.
Die bergen, daar gaat het om. Woest en ongenaakbaar, hoog en robuust. Maar altijd met een hoedje van sneeuw. Daarom.
Uit onverwachte hoeken sprenkelen en sprankelen waterstroompjes, die -eenmaal samengekomen- zich formeren tot enorme watervallen. Daarom.
Wanneer in het voorjaar de wilde orchis en de kleine bergnarcis de dalen rond de dorpen en nederzettingen kleuren, evenaart dit landschap de hemel. Daarom.
Kilometers sneeuw, dikke pakken vlokken, de bomen buigen onder het gewicht, de daken maken een sprookje, de lantaarns schemeren de winternacht in, ontegenzeggelijk winter in de bergen. Daarom.
In sommige landen heet het “the fall”, dat begrijp ik. De prachtige bladeren in de herfst aldaar kleuren zich een feestje. Voor ze vallen maken ze er wat moois van: rood, bruin, rood, paars, rood, met miljoenen tegelijk. Tegen de achtergrond van de eeuwige sneeuw en de stevige bergen, is de nazomer hier intenser en hartstochtelijker. Daarom.
De wandelschoenen gaan mee de zomer in. “De paden op, de lanen in”, maar dan anders. De paden blijven, doch geen lanen te bekennen. Een pad omhoog, omlaag, slingerend langs beekjes, langs gemzen en marmotten. Een pad dat leidt naar een refuge met ongemeen heerlijke crêpes voor de honger. De verweerde huttenwaard schenkt excellent plaatselijk bier voor de dorst en offreert een petit fromage delicieux voor de lekker. Daarom.
De bewoners zijn niet deftig, niet gekleed volgens de Parijse mode. Zij dragen kleding, bestand tegen de grillen van het hooggebergte, ‘s zomers vooral een chapeau tegen de zon. In de winter alles wat gewatteerd kan worden.
De bewoners zijn trots. Hun levendige ogen vertellen de geschiedenis van generaties lang optornen tegen de grillen van de natuur. Zij hebben het gered. De ruggen zijn fier en rechtop. Daarom.
Daarom reis ik graag naar Les Ecrins, een parc national, in de buurt van Briançon.
Alhoewel. Misschien ook omdat de jongste loot van ons gezin zich daar al jarenlang heeft verschanst met klimtouwen, boorhaken, pickels, ski’s en wat al niet.
Willie 24 december 2011