Vaak doezel ik weg, in de late avond op de bank. Zeker nu ik de hele dag aan het overleven ben met een “zwaar pootje”.
Trap op of trap af: je ziet me over een half uur wel terug. Even naar de groenbak: tot over een kwartier. Naar de dichtstbijzijnde brievenbus: tussen de buien door red ik het misschien. Was ophangen? Het is zo een uur later.
Geeft allemaal niets, zo vliedt de tijd toch voorbij, ik moet het nog drie weken volhouden. Maar het gedoe ben ik een beetje beu. Af en toe bots ik tegen de beperkingen op.
Vaak doezel ik weg, in de late avond op de bank. Maar gisteravond was anders.
Op tv verscheen onze nationale clown. Ik geeuwde mezelf wakker en schoof naar het puntje van mijn stoel, mijn gipsen gevaarte verplaatste ik behoedzaam. Een ietsepietsje.
Klaarwakker genoot ik van het positivisme van deze clown, ook wel Freek de Jonge genoemd, mede van zijn relativering, zijn doorzettingsvermogen en zijn veerkracht.
Hij verwoordde het allemaal in deze geweldige quote:
“De giraffe ontwikkelde ook een langere nek, om bij dat bovenste blaadje te komen.”
Daar moest ik vanmorgen aan denken, toen ik met allerlei attributen en veel organisatie-
talent zelf kon douchen.
Mijn “bul” bleef uit bezorgdheid wél in de buurt.
Willie,
13 maart 2021