Vandaag, dag 90. Stap
Alles begint bij een eerste stap. Letterlijk bij het behoedzame schuifel van een kindje tot de figuurlijke stappen in de rest van ons leven. Zonder eerste stappen gebeurt er niet veel.
Zelfs op de vrolijke leeftijd van tweeënzeventig zijn zulke stappen. Gaat makkelijk, in deze corona wereld. Weer de eerste maal met de trein (gister) en vandaag de eerste stap naar “oppas-oma”. Ik gloei nog na.
Maar! Ik heb een andere eerste stap gezet. ik heb een petitie ondertekend. Nog nooit eerder gedaan. Want verwacht van mij geen zwaar politiek gedachtengoed, omdat een opvatting, een idee altijd twee kanten heeft. Ik ben daar voorzichtig in.
Totdat ik vanmiddag deze in mijn mailbox ontving: middelbareschoolvolledigopen.petities.nl
Hé, is daar dan geharrewar over? Middelbare scholen niet grotendeels open? Zelfs misschien niet na de zomervakantie? Godbetert (sorry), maar een ander woord heb ik er niet voor.
Jonge pubers hebben vrienden en vriendinnen nodig, om zaken in hun leven op een rijtje te krijgen. Om af te tasten, te vormen, de wereld te begrijpen, te beschouwen, te observeren. Om te ergeren, te vergeven, te klieren en goed te maken. Om hun agenda te showen, een nieuwe spijkerbroek, de rugzak, de nagellak of juist níets.
Dat lukt allemaal niet achter een toetsenbord:
*) Daar raak je vat op de werkelijkheid kwijt. Kaal en koud.
*) Daar is geen gegiechel om die leraar met die rare veters in zijn schoenen.
*) Daar vallen geen propjes of gescheurde gummetjes op je schrift.
*) Daar is geen kantine waar je een warm broodje kunt halen, terwijl het keurig ingepakte twaalfuurtje van je moeder met een zwierige zwaai in de container verdwijnt.
*) Daar is niet je eerste zoen, je verboden eerste ‘weet-ik-wat’.
*) Daar is niet de vrijheid van je fiets en de weg die jíj wilt afleggen.
Trouw schreef vandaag: ‘Laat pubers weer snel naar school gaan, dat hebben zij hard nodig.’
Tekenen, mensen, tekenen, die petitie.
Morgen, dag 91. Beeldenstorm
Willie, 12 juni 2020