Dag 29 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 29. Hoogmis

De Hoogmis op zondag. Wat duurde dat lang. Het kerkkoor zong tergend traag. Of herhaalde woorden keer op keer. Soms klonk vier keer “Amen”. Waarbij alleen al de “A” een hele notenbalk kon bezetten.
Er was ook een hele zwerm priesters en jongens op het altaar. Ieder leek precies te weten wat hij moest doen. Kleedjes opvouwen, de kelk poetsen, knielen, zitten en weer knielen. Aan de bel trekken en water bij de wijn doen. Best saai, week in, week uit.

Vaak mijmerde ik weg, de zon liet door het geleurde glas-in-lood stofjes dansen. Gelukkig hield ik van de wierooklucht, die mij, samen met mijn zondagse jurk, even in een ander universum bracht.
Ik weet niet of ik toen geloofde, het was gewoon zo.

De Hoogmis van Pasen was pontificaal. Wat heet. Overigens was daar een hele rits aan vaste rituelen vooraf gegaan.

Dat begon op zotte dinsdag. Vanaf die dag bewaarde ik alle snoepjes in mijn vastentrommetje. Veertig dagen lang. Ook ging ik in de Vasten elke doordeweekse ochtend om zeven uur naar de vroegmis, dan mocht je op school een plaatje op je vastenkaart kleuren.

Moeder naaide een nieuw setje van een lapje van de markt, witte mijn schoenen en streek een haarstrik. Want dat hoorde: “Op zijn Paasbest.”

Op Goede Vrijdag verhuisden we met de hele school, klas voor klas, om drie uur naar de kerk, want toen was hét gebeurd. Maar bij ons onweerde het nooit, waren er geen zwarte wolken, de hemel brak niet in tweeën, het werd ook niet donker. De zon bleef nietsvermoedend schijnen. Ik vroeg er verder niet naar.

Paaszaterdag luidden alle klokken. Hoera, het vastentrommetje mocht open. Een kledderig zooitje van zuurtjes en mariakaakjes had zich zes weken lang opgehoopt. Misschien is toen mijn tegenzin naar zoetigheid geboren.

Pasen. Het is mij nooit gelukt om deze dag het grootste feest van de R.K.Kerk te vinden. De Hoogmis met Kerstmis vond ik veel gezelliger, de kerstboom leuker dan dat enge kruis.

Nu, moet ik mijn eígen hoogmis regelen. Al negentwintig dagen lang.

Morgen, dag 30. Hrsnn

Willie, 12 april 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.