Flora- en faunaleed en ‘la transhumance’

Aan de kust van Málaga een blauwe haai: geef hém de ruimte.
In Friesland sinds de 18de eeuw een wolf geregistreerd: duldt hem sluipend in de nacht.
Het aantal nachtvlinders en loopkevers in Brabant gehalveerd: stop met bestrijdingsmiddelen.
Gezonde jonge zeehondjes worden wees: gun de kleine blaffers rust, ook al huilen zij hartverscheurend.
Tweehonderdduizend kilo gehakt vernietigd: mag het een onsje minder.
Tuinplanten met pesticiden: ga niet voor een ‘kiloknaller’.
Romantische rozen: weet waar ze vandaan komen.

Deze week logeer ik in Frankrijk, tussen hoge bergen met hun sappige weides. Vandaag haal ik de kleindochter van school, huppelend komt ze mij tegemoet.
‘Oma, oma, la transhumance komt. Dan is het een grande spectacle met kermis en muziek.’
Navraag leert, dat la transhumance de dag is dat herders voor de zomermaanden de bergen intrekken met hun kuddes: schapen of koeien. De herders met hun dieren lopen op die dag nog eenmaal een rondje door het dorp, uitgezwaaid en toegezongen door de achterblijvers. Alle maanden blijven zij boven, eten wat zij vinden en drinken uit beekjes. Stoken een vuur met takken en roosteren wat de dag brengt.

Hoe mooi en milieuvriendelijk kan het ook zijn.

Willie
14 mei 2018

This entry was posted in Kleinkinderen, Perspectief, Reizen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.