Corona had vorig jaar februari zomaar één dag meer om ongelimiteerd in ons huis en in onze huid te kruipen.
Februari, wat een rare maand. Altijd al een buitenbeentje met zijn min dertig dagen. En toch af en toe een etmaal extra.
Een dag van minder geboortes, hoe je het ook berekent. Borelingen houden niet van die negenentwingste. Wél verliefden, zij huwen graag die dag, in de hoop dat hun liefde jong blijft?
Quatsch natuurlijk. Liefde is iets anders dan een schrikkeldag.
Sonja Barend werd vorig jaar twintig, Constantijn de Grote is ook For Ever Young.
Ik zou, als ik ook in zo’n springjaar geboren was, nu om en nabij de tweeëntwintig kaarsjes op mijn verjaardagstaart uitblazen. Meer dan zesentwintig schrikkelkaarsjes liggen voor mij niet in het verschiet.
De rijkdom van gewoon dé echte drieënzeventig jaren, met alle ervaring, soms met verdriet, soms met geluk, maakt mij een compleet mens.
Willie,
de laatste dag van februari in 2021