Wel of niet een kerstboom? De laatste jaren een heikel onderwerp van gesprek aan onze keukentafel.
Ja, het is zo gezellig. Dennengeur en lampjes, herinneringen bij geknutselde ballen en uitgekozen ornamentjes. Geen piek, maar een engel in top. Kransjes van chocola voor voorbijgangers en logees.
Ja, het is zo gepiept. We halen de doos van zolder, zetten een bijbehorend “plaatje” op en verwarmen de Glühwein.
Ja, het is mooie traditie, daar moet én mag je uitermate zuinig op zijn. Tradities zijn piketpaaltjes in levens.
Dus toch?
Nee, de prijzen rijzen de pan uit. Een echte geurende boom doet niet onder voor een weekendtas vol heerlijke boodschappen.
Nee, hoe gewend of gekeerd, zonder kerstboom kan de kersttijd ook groots en warm zijn.
Nee, een kerstboom hóórt niet voor 5 december. In ons geval begint de tijd daarna te dringen. Sneeuwschoenen en ski’s staan in de gang. Een franse arbe de Noël en glunderende kleinkinderoogjes wachten op ons, onder besneeuwde bergen.
Nee, eenmaal thuis, begin januari is onze eventueel opgetuigde kerstboom een treurig overblijfsel. Het feest was elders. Wat rest zijn hangende takken en gevallen naalden.
Het besluit, met een tikkeltje weemoed, is daar:
Met een mooie kaars en verschillend vers groen creëer ik een kerststuk.
Het stalletje van Maria, Jozef en het Kind haal ik wel tevoorschijn. Zij krijgen met hun hele entourage een prominente plek.
De zwarte koning mag nu een keer voorop.
Willie, 30 november 2022