Een gewoon mooi vest zoek ik. Niet te groot, niet te klein, beetje grof gebreid. Ook in een makkelijke kleur, passend bij mijn gehele wintergarderobe. Ik heb er wel wat duiten voor over.
De Bijenkorf lijkt mij een uitstekende optie, want jarenlang vind ik daar precies wat ik wil. Naast allerlei extravagante merken, met bijbehorende prijzen, zijn er altijd de reguliere. Gewoon voor mensen zoals ik. Genoeg keus, genoeg behulpzaam personeel, genoeg rust.
Gisteren dus naar Rotterdam, naar dit winkel-walhalla. Voor een vest, stiekem wel een nét boven het alledaagse. Zo ben ik ook weer wel.
Oeps. Niet dat ik jarenlang onder een steen heb geleefd, maar dit ging alle perken te buiten. Ik legde bijna het loodje op de begane Bijenkorfse grond. Een walm van sjieke parfums benam mij bijkans de adem. Onder een wolk van een Armani-geur vluchtte ik naar de roltrap.
Op de eerste verdieping zou alles vast beter worden. Niet dus. De “luchten” waren verdwenen, maar er was een doolhof van “stores”. Niet met vesten of wanten of andere normale kledingstukken. Nee, er was af en toe een kledingrek, waaraan een hangertje bungelde met een niemendalletje van een merk. Natuurlijk een passend prijskaartje!
Personeel? Zeer voorkomend, maar niet vriendelijk.
“Een vest, zoals u omschrijft mevrouw? Misschien kunt u beter elders zoeken.
Wat jammer. De Bijenkorf was zo leuk. Ik kreeg er mijn eerste echte kleurdoos, ik zag er (zwarte) Pieten van bovenste verdieping naar beneden tuimelen. De etalages waren om te smullen, daarnaast hoefde je vader geen sjeik of Messi te zijn, om er een mooie mantel of een prachtige pantalon te scoren.
Geen wonder dat deze tent te koop staat.
Willie, 18-08-2021