“Een zondagse steek houdt geen week.”
In het spreekwoordenboek van Ter Laan uit 1929 staat dat het een waarschuwing aan de ijverige huisvrouw [is], die op Zondag nog gauw een steekje naait. Niet doen! Niets doen! Slechts rust en de dag heiligen, want de Schepper leunde de zevende dag ook achterover.
Tijden veranderen. Terwijl ik vandaag vredig verder brei aan een vrolijk vestje, schrik ik van berichten uit Urk en Krimpen a/d IJssel.
Schoppen en slaan, duwen en aanrijden: is dát wat de Bijbel predikt?
Hoe is het te rijmen met naastenliefde en verantwoordelijkheid als twee dominees, tegen corona-beter-weten in, de deuren van hun gebedshuis wagenwijd open zetten? Zij met droge ogen vertellen dat jonge kinderen de lege plekken van de anderhalve meter kunnen opvullen?
Ds. A.J. de Waard en Ds. A. Kort, van twee kerken uit bovengenoemde dorpen, hebben hun mond vol over grote geestelijke nood, derhalve moeten zij des zondags vooral “geestelijk brood” prediken.
Maar als je zó gelovig bent, dan is deze pandemie toch te accepteren als een terechtwijzing van de Messias naar de zondige mensheid?
Voorstel: “Vier” de zondag onder je eigen dak. Speel de blaren op het harmonium je de blaren op de vingers, houd je kinderen binnen, lees uit de Bijbel en doe verder niets wat jullie (barmartige) God de laatste dag van de Schepping verboden heeft. Iedereen blij.
Nieuwsgierig als altijd, zoek ik wat Nederlandse Vereniging tot bevordering van de Zondagsrust en de Zondagsheiliging voor informatie biedt in zake corona. Ik had het kunnen weten:
Geachte bezoeker,
In verband met de zondagsheiliging is onze site gesloten van zaterdagavond tot maandagmorgen.
Op alle andere tijden bent u van harte welkom.
Een gezegende zondag gewenst.
Ik ga mijn breiwerk weer oppakken.
Willie,
28 maart 2021