Dag 102 in “cruciale onthouding”

Vandaag, dag 102. Intuïtie

‘Dag, mevrouw Intuïtie, mag ik u iets vragen?’
‘Welzeker.’
‘Het woordenboek geeft aan dat u vrouwelijk bent. Vandaar het wijdverbreide “vrouwelijke intuïtie”?’
‘Pure nonsens, ik ben eerlijk verdeeld over allerlei kunne.’
‘Ja maar, je hoort toch vaak dat vrouwen al in één oogopslag kunnen zien van hoe en wat.’
‘Nogmaals, klinkklare onzin. Ik ben het product van “wijsheid komt met de jaren”, of het nu bij mannen of bij vrouwen is. Want “ervaring” is mijn tweede naam. Kindertjes dragen mijn achternaam nog niet. Zij moeten het leren in de loop der jaren.’
‘U bent dus niet aangeboren, zoals instinct?’
‘Gelukkig niet, de mens moet wat doen om mij te vinden.’
‘Zoals?’
‘Ervaringen ondergaan, tegenslagen accepteren, onderzoeken, nadenken, afwegen, luisteren.’
‘Staat dit hele riedeltje garant voor uw naam?’
‘Kan. Kan. Maar ik word  vaak verwisseld met een toevalligheid.’
‘U bedoelt?’
‘Dat intuïtie, door de jaren gegroeid, niet verruild mag worden met een toevallige gebeurtenis. Toeval. Het woord is daar duidelijk in, het valt je toe. Daar kopen we niets voor. Nogmaals, zoals Einstein ooit memoreerde: “Intuïtie is niets anders dan het resultaat van eerdere ervaringen”.’
‘Aha, bijvoorbeeld een eerste indruk bij een date-op-leeftijd?’
‘U slaat de spijker op zijn kop. Hoe ouder hoe wijzer.’
‘Dank u, mevrouw Intuïtie.’
‘Graag gedaan. Twijfel nooit aan mijn achternaam.’

Overmorgen, 26 juni, dag 104 Illusie

Willie, 24 juni 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.