Dag 73 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 73. Parfum

De anderhalvemeter heeft ook zo zijn voordelen. Er zijn immers geen wolken parfum meer die, als ik ergens in de rij sta, ongevraagd mijn neus binnen drijven. Van die goedkope, zoet overheersende geuren met veel bombarie en aanwezigheid. Past meestal ook bij de persoon.
Parfum is niet gemaakt om wachtenden voor de kassa te bedwelmen. Parfum is een subtiele boodschap.
Ooit was het een reukoffer voor goden: een fikkie stoken (” per fumes”), dat lekker ging ruiken. Men neme: een zak vol rozenblaadjes, een handje salie, enkele takjes koriander en een stapel geurige takken. Voilà: geen God durfde meer een plaag of rampspoed te organiseren. De Egyptenaren gingen rustig slapen.
De Romeinen konden er ook wat van, zij “per fumes” kruiden en planten voor hun Jupiter en de hele hemelse rataplan.
Tot er een tijd kwam, dat zij dát een beetje zonde vonden. Zij fleurden hun olijfolie op met de heerlijkste geuren. In de badhuizen smeerden de nazaten van Romulus en Remulus iedereen lekker in. Let wel, de kostbaarste geur op de voeten, want die steeg op naar het hele lichaam. Ook een idee.

Ik vind het een genot: in het openbaar op reukafstand van elkaar blijven. Als er nu maar  geen parfum gecreëerd wordt, dat verder dan anderhalve meter “draagt”.
– Ohh, het is er al jaren? Maar niet te betalen is voor boeren, burgers en buitenlui? Alleen voor de stinkend rijken?-
Het goedje heet “Poivre Caron”, zit in een kristallen flesje, heeft een witgouden dop. Prijskaartje? Rond de € 6000. (Ruikt alles behalve subtiel, aldus kenners.) Anders gezegd: het riekt behoorlijk.

Willen we allemaal niet zo’n flaconnetje krijgen van onze MP? Dan is  anderhalve meter zeker gewaarborgd. Het lege flesje kan op Marktplaats.
Iedereen gelukkig.

Morgen, dag 74. Overgang

Willie, 26 mei 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.