Dag 71 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 71. Versje

“Versjes opzeggen”, het was een leuke gewoonte. Op school leerden we klassikaal vijf versjes. Een voor nieuwjaar, een voor Moederdag, een voor Vaderdag, twee voor de verjaardag van pa/ma. Op een dubbel A-viertje (heette toen nog “tekenvelletje”) mocht je een voorgedrukt plaatje inkleuren. Daarna, op lijntjespapier in schoonschrift, met de tong uit de mond het wensje schrijven.
Het leukst vond ik de wensjes voor de verjaardag van mijn ouders. Een week van tevoren meldde je de juf of meester dat het feest in aantocht was. Dán mocht je zelf een afbeelding uitzoeken, bovendien na school blijven om in te kleuren.

Hoogfeesten, bijvoorbeeld bruiloften, waren van een heel andere orde. Prachtige, met gouden letters bedrukte wenspapieren lagen in een doos met vloei ertussen. Mocht je nóg langer na blijven.

Dat geluk viel mij niet ten deel. Mijn oudere zussen, vlot en handig met pen en potlood, rijmden en tekenden voor hun jongste zusje de mooiste exemplaren. Wij oefenden terwijl we afwas deden of de werkoverhemden  aan de waslijn te drogen hingen.

Ik ken er nog vele uit mijn hoofd. Of dat ook voor mijn -toen kleine- broers geldt?
Al met al, het is vergane glorie. Geeft niks, iedere tijd heeft zijn bijzonderheden.

Willie, 1 januari 1955: (sproetenkoppie, grote strik in heur haar)

Lieve papa en mama.
“Het oude jaar is heengegaan.
Met twee fluwelen slofjes aan.
Het zuchtte: “Nooit keer ik weerom! Dag allemaal, mijn tijd is om!”
En alle mensen riepen luid:
“Het oude jaar is lekker uit!”
Daar staat een aardig ventje klaar:
“Zeg eens, ben jij het nieuwe jaar?”
“Jazeker,” zei het met een lach,
“En ik wens jullie allen goedendag.
Al ben ik jong en klein,
Ik hoop een heel goed jaar te zijn.
Ik breng u dit, ik breng u dat,
Ik breng iedereen en alles wat:
Wat hoop, wat vreugde, wat verdriet,
Wat zorgen en een vrolijk lied.
Kom lieve mensen ik begin!
Stap dapper het nieuwe schuitje in.
Zowel bij zonnig als bij buiïg weer,
Blijf ik een jaartje vol goede sfeer.”

Willie, 24 mei 2020: (rimpelkoppie, permanentje in heur haar)

Lieve mensen.
Het virusje is heengegaan,
Met twee fluwelen slofjes aan.
Het zuchtte: “Nooit kom ik weerom!
Dag allemaal, mijn tijd is om!”
En alle mensen riepen luid:
“Vertrek, corona, jij schavuit!”
Daar staat een aardig voorstel klaar:
“Hé, ben jij Nieuw Normaal voor allegaar?”
“Ja zeker”, zei het met een lach
“En ik wens jullie allen goedendag.
Al ben ik jong en klein,
Ik hoop een goed ‘Nieuw Normaal’ te zijn.
Ik breng u dit, ik breng u dat,
Ik breng iedereen en alles wat:
Wat hoop, wat vreugde, wat verdriet,
Wat zorgen en een vrolijk lied.
Kom lieve mensen ik begin!
Stap dapper het nieuwe schuitje in.
Zowel bij zonnig als bij buiïg weer,
Blijf ik een jaartje vol goede sfeer.”

Tja.

Morgen, dag 72. Kweken

Willie, 24 mei 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.