Dag 10 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 10. Mode

Het gaat gebeuren. De lente bonkt op mijn raam. De trouwe wintertruien, de vesten van velours, de harige hemden en de warme wanten mogen naar zolder. In de mottenballen. Ook de wollen winterjurken met bijbehorende panty’s.

In dit  coronajaar ga ik het anders aanpakken. Niet de hele bups in één keer in een koffer, maar stuk voor stuk. Elke dag trek ik een jurk/rok aan, bedenk ik, hoe ik me, ooit bij de eerste aankoop, voelde. Daarna gaat het kledingstuk ‘s avonds voor een open raam aan een knaapje, zodat ie de volgende dag fris en fruitig in zomerslaap mag.

Over mode is veel nagedacht, geschreven en gefilosofeerd. Ooit bedacht George Taylor, in 1926,  zijn Hemline-theorie. Hij stelde, dat als de zoom (the hem) naar de navel kruipt, aandelen duurder worden. Zoom op de schoenen? Onweer in aantocht.

In het kort, simpel gezegd:
Is de rok lang? Komen er woeste wolken aan.
Is de rok kort? Komen de zonnestralen weer om een hoekje kijken.

Hard bewijs is er niet, maar als ik mijn garderobe bekijk? Van soepjurk tot minirok, ik heb alle stijlen nog in de kast én het lijkt te kloppen.

Was het daarom dat de drie A’s van ons koningspaar in 2019, op Koningsdag, met lange rokken poseerden?

Ik start met een mintgroene minirok van kasjmier, morgen. Mij krijgen ze niet klein.

Morgen, dag 11. Van de straat.

Willie, 24 maart 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.