Elke maandagochtend loop ik eensgezind met Amber naar haar juf. In deze wintermaand is het op dit tijdstip nog donker en soms mistig. Heel af en toe een helder moment wanneer de maan tevoorschijn komt. Dan vraagt zij zich af waarom de maan soms een bal is, of zoals vandaag, op een banaan lijkt.
“Oma, in Frankrijk was hij een bal. In Leiden niet. Hoe komt dat?”
Zij stelt meer vragen op onze wandeltocht.
Wij zijn samen, stap voor stap, niemand die ons stoort of in de rede valt. Het is een kostbaar kwartiertje. Honderduit praat en vraagt zij. Meestal hoeft er geen antwoord te komen, want dát weet ze zelf heus wel.
“Oma, grapje, oelewapje!”
Opeens, drie huppels verder: “Wil jij, als je dood bent onder de bloemetjes of in een oven?”
“Goh, uhh, nou…”
“Je gaat nog niet meteen dood, dus mag je nog even nadenken, hoor.”
Opgelucht knijp ik in haar vuistje. Niet dat ik geen antwoord heb, want ik wil namelijk ‘viooltjes op mijn as’, ook koffie met échte taart. Kun je dat vertellen aan een kleuter? Even is het stil.
Dan vervolgt ze: “Ons thema op school is deze maand Techniek, volgende keer wil ik thema Dood. Kun je mooi over knutselen en tekenen. Oma, kom jij dan ook praten, want jij gaat wel eerder dood dan ik, want dat hoort zo.”
“Daar zeg je me wat, meid. Zullen we het aan je juf voorstellen?”
Daar kwam niet van, want een kleuterjuf met dertig krioelende mensenkindertjes en nog meer bewuste/overbezorgde ouders heeft om half negen wel wat anders aan haar hoofd.
Een paar dagen later valt mijn oog op een krantenartikel. Over een herdenking van de in juli verleden acteur Rutger Hauer.
“Familie en vrienden hebben in Beesterzwaag het leven van Rutger Hauer herdacht”. Bijgevoegd is een foto van deze bijeenkomst. En wat zie ik? Een grote taart en bovenop een ‘marspeinprint’. Het is een foto van het gezicht van de dode.
Bij de champagne, als tranen weloverwogen óf theatraal zijn gedept, wordt het baksel in stukjes gesneden.
“Wie wil een stukje van zijn oog?“
“Monique, voor jou het kuiltje in zijn wang, met slagroom?”
“Sharon, for you his smile?”
Brr.
Ik wil een taart op ‘de dag van de oven’, graag met viooltjes van suiker. Mijn as mag in een kuiltje met echte viooltjes.
Amber, als jij later kunt lezen, wil je het dan voor mij regelen?
Oma/Willie
24-01-2020