SKI

Nee, het gaat dit keer niet over dat ondernemende jong van mij, die hoog en droog in de Alpen woont, liever ski’s onderbindt dan een CEO is. Dat terzijde.

De Volkskrant van donderdag 16 mei bracht een amusant artikel over dames en heren op leeftijd die doen aan SKI. Met hun stramme botten, dunne velletjes en geaderde handen varen zij, met zijn honderden, in en in tevreden, op hun nieuwste ontdekking: de rivieren in Europa. De Donau, de Seine, de Douro, de Moezel of de Rijn, hun loop zal nooit meer hetzelfde zijn.
Voor zo’n riviercruise tellen bemiddelde Amerikanen een godsvermogen neer in mijn ogen. Omgerekend zo’n slordige 400 euro per dag, maar dan heb je ook wat.

Ontbijt, koffietijd, lunch, theetijd, borreluurtje, verassingtijd, dansen met de kapitein, diner, en nazit. En voorkomend Oost-Europees(!) personeel. Alles all-inclusive. Maar de wijnen komen voor eigen rekening.
Natuurlijk.

Iedereen gelukkig. De patsers met hun dollars komen kilo’s aan, de kamermeisjes en obers verdienen een zakcentje en de kapitein is ook van de straat. Trouwens, hij kan niet alleen goed navigeren, hij blijkt ook een vrolijke muzikant te zijn. Het speelt fluit, klarinet en blokfluit. ‘Tears in heaven’, menig traantje wordt weggepinkt.

In de nacht vaart het cruiseschip verder, het programma behelst tien steden. Aanleggen, hup eruit, attractie bezoeken, hup erin en naar de lounge, vast met de stiekeme hoop dat de muzikale kapitein weer van zich doet horen.

Oja. SKI? Het is om te huilen. “Spending the Kids Inheritance.”
Ik word hier mies van.

Willie, 27 mei 2019

This entry was posted in Kinderen, Kleinkinderen, Perspectief, Reizen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.