Fatsoen

2019:
In een kleine woning, zonder gordijnen, zonder koelkast, zonder wasmachine, zonder broodbeleg, zonder warme dekbedden, zonder verzekering, zonder tv, zonder iPhone, zonder douche, zonder avondeten, want allemaal te duur, vraagt een vader aan zijn kind het zó zuinig, laatst bewaarde stoepkrijtje.
“Waarom, pa?”
“Ik moet naar Den Haag, en verder je mond houen.”
“Ja, maar.”
“Mond houen, zei ik.”

Met zijn ruim 100 kilo hijst Pa zich in een uniform. Geel wat de klok slaat. Voor de trein is geen geld, dus wordt de lange rit te voet afgelegd. Uitgeput zijgt hij op het Binnenhof ineen. Hij kan nog net, op de stoep voor het Torentje, een betekenisvolle piramide tekenen (de wereld wordt bestuurd door bezetenen van de Duivel). Gelukkig had deze gelehesjediktrom nog wat Haribo schuimbanaantjes om te peuzelen.
Je moet toch wat, als je geen geld hebt om een bruin broodje te kopen, nietwaar?

1959:
In een kleine woning, schaars verlicht, zonder wasmachine, tv, zonder ruime keuze aan broodbeleg (schuifkaas of suiker), zonder koelkast, zonder donzen dekbedden, zonder telefoon, zonder dekkende verzekeringen, want allemaal te duur, vraagt een vader aan zijn kind het zó zuinig, laatst bewaarde potlood.
“Waarom, vader?”
“Ik ga rekenen naar welke school je kunt, moppie.”
“Ohh, heb je zoveel geld dan?”
“Dat niet, maar het is jouw toekomst.”

2019:
Ik wandel met mijn zussen. Vaak gaan de verhalen terug in de tijd. We hebben ook veel vragen. Waren we arm? Draaide moeder echt elk dubbeltje om? Of waren er niet eens dubbeltjes? En wat als de oogst mislukte? Ging dan alles op de lat? Hoeveel maal keerde moeder de boorden van vaders overhemd? Welke afdragertjes werden opnieuw gesteven voor een feest? Ging het sop van de witte was naar de werkoverhemden of naar het ondergoed? Gingen we maar één keer in de week in ‘bad’?
Wecken, wentelteefjes, wanten van sajet, ons gezin kwam niets te kort, of we wisten niet beter. Daarnaast kregen wij van onze ouders ‘iets’ belangrijks mee, namelijk: fatsoen.
Tja.

Willie, 12 mei 2019

This entry was posted in Familie, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.