Wiilie wenst een getal

In 15 jaar tijd zijn Man en ik 45 keer heen en weer gereden naar een grote jongen die zo nodig, ver weg, in de bergen moest gaan wonen.
45 keer. Het is een makkelijk rekenen. In de kerstvakantie, in de lente én in de zomer naar l’Argentiere. 15 keer 3. Eenvoudig sommetje.
Maar er waren ook kilometers, die ík aflegde met de trein. Het ging om een verjaardag, een geboorte en nog een geboorte. Of zomaar om heimwee.
Wat? Heimwee?
Eerst was het Rogierwee, al snel gevolgd door Rogiersandrawee. Eigenlijk, het moet gezegd, het ging allemaal wel. Tot er een wiegje kwam aan de voet van de Pelvoux.
Daar lag zij: blauwe ogen en blonde krullen. Mijn Rogiersandralisawee werd tegelijkertijd geboren.
Bijna een jaar geleden, het is begin 2018, zag een pronte boreling het daglicht. Hoe moet dat nu verder met mijn Rogiersandralisamaxwee?
Ik wens in 2019 voor de 50ste maal ‘ma valise’ te pakken.

Willie,
1 januari 2019

This entry was posted in Familie, Kleinkinderen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.