Vandaag lees ik:‘In één nacht tijd bouwen 1500 Chinese arbeiders een treinstation.’ Ze werkten non-stop, negen uur lang onder de sterrenhemel. Ik stel me voor, van ‘s avonds tien tot ‘s morgens zeven. Na de klus de vuile handen afvegen aan de werkbroek, en hup, naar huis, naar moeder-de-vrouw.
‘Waar was je de hele nacht, Ping-Li?’
‘O, even stationnetje bouwen.’
‘Maak dat de kat maar wijs.’
‘Nee, die eet ik liever op.’
Enfin, ‘s lands wijs, ‘s lands eer, al snap ik van sommige ‘wijzen’ geen sikkepit. Nog even terug naar het station dat ‘s morgens in de vroegte klaar was voor gebruik. Negen uur lang achter elkaar werken, kan dat? Kunnen Chinezen dat? Krijgen zij geen honger? Moeten zij niet plassen? Waren er 1500 kommen met rijst, was er thee voor iedereen? Was er soep, waren er noodles? Hoe komen al die arbeiders daar? Ik bedenk zomaar wat logistieke problemen. En waarom zo’n verschrikkelijke haast?
Overigens, het kan best vlugger, als ik reken, is een station wellicht in één uur klaar, maar dan heb ik wel ruim 13.000 Chinezen nodig.
Shéi zhïdào.
Willie
24-01-2018
Bron: Nu.nl, 24-01-2018