Omdat de ING had bedacht dat wij –misschien- financieel wat ongeletterd zijn, mogen we op bezoek komen voor een gesprek.
De luttele spaarcentjes konden toch beter besteed, nietwaar?
We arriveren op een winterse dag in april, het gebouw ademt warmte. Niet alleen door de overal aanwezige vaderlandse kleur, ook door een baliemedewerker die ons correct aanspreekt, ons plaats laat nemen op een bank en zich haast naar de koffieautomaat.
‘Mevrouw, meneer alstublieft. Uw espresso.’ Oranje leeuwen grijnzen ons aan.
‘Meneer en mevrouw R.? Loopt u mee naar de eerste etage?’ De Dame Van De Bank die ons had uitgenodigd, schudt de hand en vraagt haar te volgen. Ook dat klopt: altijd vóór je gasten een trap op lopen.
Boven staat een gesoigneerde jongeman in pak, de huisstijl kleur subtiel verwerkt in zijn overhemd. Ook zijn manchetten verraden dat hij niet bij de Rabobank werkt. Hij leert het vak.
Jawel, koffie hebben we al. Ik roer nog eens in een oranje bekertje.
Afwachtend als wij zijn als het om grote banken gaat, laten we De Dame Van De Bank eerst aan het woord.
En dan, verbazing alom. Ze praat gewoon. Niets geen jargon. Zij heeft het niet over banksparen, transparant, franchise, nominale rente, fiateren, excasso, solvabiliteitsratio, digital huishoudboekje, out-of-the-money of estate planning.
Ook spreekt De Dame Van De Bank niet over blijverslening (ofschoon, als we misschien ooit écht oud worden, kunnen we dan in ons huis blijven wonen?). Ook zwijgt De Dame over een gouden parachute. Ik denk dat zij ons verleden al heeft doorgespit. Zelfs life-events wordt niet uitgesproken.
Nee. Niks nakka nada. Zij spreekt Nederlands.
‘Wilt u iets over uzelf vertellen?’
‘Heeft een dag of wat?’
‘Gaat u gang.’
Wij vertellen wat wij kwijt willen. Levens. Zorgen. Geluk. Werk. Pensioen. En weer werk. Een mooi huis. Ruim twee elftallen kinderen en kleinkinderen. Hobby’s en vakantie.
‘Of we daar voor moeten sparen?’
‘Nee hoor.’
Ondertussen typt De Dame het een en ander in. Er verschijnen bedragen op haar scherm.
De jongeman kijkt mee, hij weet iets van onze auto en vindt dat we daar nog een aantal jaar geen onkosten aan hebben. Mooi zo, jongeman.
Nu stelt De Bank-dame vragen:
‘Eigen huis? Aflossen? Vakanties? Buffer voor een kapotte laptop? Auto? Fiets? Laptop? Begrafenis ☺? Lekke dakgoot? Verre reizen? (Aha, daar is het life-events)
Plots rolt uit haar computer een overzicht waar wij, financieel ongeletterd, toch ook zélf over nagedacht hadden. Mooi dat het klopt. Stelt gerust.
‘Buffertje hier, wat aflossen daar en vooral genieten van leven en in 2031 zien wij u hopelijk terug.’
Zeker weten, Dame Sandra Van De Bank. Bij leven en welzijn bespreken we over veertien jaar een blijverslening. Dan mag u ons wederom adviseren.
Willie Lek, 28 april 2017