Scratch

Dag grote goeie hond!

Je at mijn Teva’s op.
Je enthousiasme kende geen grenzen als wij arriveerden.
Je zorgde voor vaste rituelen in Huize Van Rijn-Prat.
Je lag vaak zo lekker op je kleedje.
Je kreeg soms van Rick of mij een stukje kaas. (niet doorvertellen hoor, in je hondenhemel)
Je kon knorren van genot, op je rug, naast de gloeiende kachel.
Je rook in de verte al als er post uit Nederland kwam met een bot erin.
Je was zo’n trouwe maat voor Rogier.
Je was zo verschrikkelijk toegewijd aan Sandra.
Je was de bewaker van Lisa.
Je waakte over de dames als Rogier op reis was. (kroop je niet een keer stiekem naast Sandra?)
Je hield de roedel in de smiezen.
Je trok nooit aan de riem, als “oma” met je wandelde.

Nú kan ik weer sjieke kleren aan als ik op bezoek kom:
Geen poot meer op mijn bloesje.
Geen nagels meer in mijn panty’s.
Geen haren meer op mijn rok.

Wou dat ik dit weekend kon terugdraaien.

Willie,
30 januari 2017

This entry was posted in Kinderen. Bookmark the permalink.

One Response to Scratch

  1. Riet says:

    Wat een verdriet in huize van Rijn om het verlies van hun trouwe poederhond.