Ontelbaar


Ik tel ze niet, mijn kinderen.
Ik tel ze niet, de mannen en vrouwen naast hen.
Ik tel ze niet, de groten en de kleinen die mij oma noemen.
Ik tel ze niet, de gelukkige momenten van mijn leven.

Ik tel ze niet, de uren van warmte.
Ik tel ze niet, de warme knuistjes in de mijne.
Ik tel ze niet, de armpjes om mijn nek.
Ik tel ze niet, de gelukkige momenten van mijn leven.

Ik tel ze niet, de onverwachte knipogen.
Ik tel ze niet, de dagen die er toe doen.
Ik tel ze niet, de knuffels en de natte neuzen tegen mijn wang.
Ik tel ze niet, de gelukkige momenten van mijn leven.

Ik tel ze niet, de uren in de speeltuin.
Ik tel ze niet, de uren in de trein.
Ik tel ze niet, de uren met knutsel en klei.
Ik tel ze niet, de gelukkige momenten van mijn leven.

Ik tel ze niet, de dagen met een gouden randje.
Ik tel ze niet, de ogenblikken van weelde.
Ik tel ze niet, de trillingen in mijn hart.
Ik tel ze niet, de gelukkige momenten van mijn leven.

This entry was posted in Familie. Bookmark the permalink.

Comments are closed.