Namen

Merel en Michelle, Peter en Pieter zijn samen met honderdzesenveertig andere namen te koop in de supermarkt. Op een flesje Cola. Omdat we “coke moeten gaan sharen” volgens de listige reclame van de Coca-Cola Compagnie. Staat je naam er niet bij, zelfs Coca-Cola is niet oppermachtig, dan ga je gewoon voor de opdruk Family, de consumerende hoeksteen van de samenleving.
Kijk, mijn man treft het. Hij kan sharen. Wordt nu natuurlijk nog gelukkiger. Ook dochter en een schoonzoon hebben hun privé flesje. Hun namen staan, wetenschappelijk onderzocht, in de Nederlandse top honderdvijftig.
Ieder drinkend Cola land heeft een eigen namenlijst. In de bakermat van de Coca-Cola staan opdrukken als JesusNazaret, Praisegod en Monroe, terwijl wij het doen met de degelijke Daan of de brave Hendrik.
Let wel, Mohammed is in ons tolerante land geweerd, omdat we niet op religieuze teentjes willen trappen. Jaha, die kunnen wel eens lang zijn. Er is overleg geweest op Europees niveau, uiteindelijk besloot men om de profeet te boycotten. Stond Mohammed dan in de top honderdvijftig? Ik zie hem daar niet. Wat een kinnesinne, wat een gedoe. Zovéél namen zijn niet voorradig in de schappen, waar zijn Malika of Farida? Trouwens, Albert en Dirk mogen ook niet, om andere moverende redenen, dat even terzijde.
Het is me wat met namen. Ze vertellen uit welk milieu je komt, in welke tijd je bent geboren en welke krant de ouders lazen op het tijdstip dat je kirde in een wiegje.
Er bestaan klassieke hockey namen: de Fleuren, Pienen, Mauden, Pucken, Mauritsen en Huiben slaan nog wel eens een balletje. In tegenstelling tot de Wesleys en de Samantha’s, zij schijnen te voetballen of te twirlen. Graag ook in deze rolverdeling.
NRC namen zijn weer van een ander kaliber, in deze krant heten nakomelingen vaak Floris of Kiki. Schrijven zoals je het uitspreekt lijkt onder de abonnees, zeg maar, hun ding.
Hoe komt het toch dat NRC-lezers wel een geboorte advertentie plaatsen, terwijl ik in mijn ouwe trouwe Volkskrant er nooit een lees? Kan daar niet iemand op promoveren? Ook trouwannonces ontbreken in mijn lijfblad. Alleen zij die verscheiden komen met naam en toenaam in het ochtendblad.
Namen. Wat zegt een naam? Veel, zoveel dat sollicanten met degelijke Hollandse namen meer kans hebben op een baan. Is bewezen.
En ze moeten het doen zonder eigen flesje Coca-Cola.

Willie, (heeft ook geen eigen flesje…)

7 juni 2013

This entry was posted in Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.