Aad en Kees

De voorkant van ons huis staat op het zuiden. De woonkamer is op de tweede verdieping, de zon heeft in de zomer vrij spel. Om ons te beschermen tegen te hoge temperaturen hangen er markiezen. In de herfst worden deze losgekoppeld door Aad en Kees. Vanmorgen was het weer zover.
Aad en Kees, al dertig jaar een stel met een bestelbusje, twee trappen en twee schroevendraaiers. Aad en Kees werken eeneiig.
Zij stappen klokslag negen uit hun busje, lopen linksom en rechtsom, gespen de trappen los en nemen beiden een trap op de schouder. Stoppen even, kijken omhoog, en plaatsen op de millimeter nauwkeurig de lange ladder tegen de sponningen. Alsof er een startschot klonk klimmen zij naar boven, pakken ook -als op afspraak- de schroevendraaier uit hun werkbroek en gaan aan de slag.
‘Mooi weertje, Aad’.
‘Zeker mooi weertje, Kees.’
‘Zo, die zit weer goed vast dit jaar.’
‘Zeker, zit ie weer goed vast.’
‘Effe kracht zetten, dan maar.’
‘Ja, Aad, dat wordt kracht zetten.’
Dan nemen zij de geelwit gestreepte markies op hun schouders en dalen synchroon de ladders af.
‘Zo Aad, klusje geklaard.’
‘Zeg dat, Kees. Klusje geklaard.’
‘Mevrouw, tot de lente!’
Dan weekt Kees zich even los van zijn maat en roept:
‘Een prettige winter verder!’