Vastbeloten en met opgeheven hoofd passeer ik etalages van modewinkels, waar de eerste voorjaarsjurkjes vrolijk om de poppen zijn gedrapeerd. Frisse ruitjes, fruitige bloemetjes en zoete rankjes: altegader gestikt, gebiesd en gezoomd om de lente in te luiden. The Spring Collection for a fairytale, lees ik op een winkelruit, terwijl stoere krokussen staan te bibberen in de winterkou.
Ik loop door, want ik heb een kloek besluit genomen, alweer drie maanden geleden. Het overkwam me, dat ik, pardoes op een middag in november, besloot een jaar lang geen kleding of opsmuk aan te schaffen.
Lief, nazaten, vrienden en collega’s keken me aan, gniffelden of dachten aan enige vorm van kolder. Misschien niet zo ernstig, maar men verschoot wel een beetje.
‘Een jaar lang geen kleding en geen schoenen kopen? JIJ?’ Meewarig werd ik gade geslagen en ieder dacht er het zijne van.
Ik ook, trouwens. Red ik het? Niet meer snuffelen in de bakken van de uitverkoop naar net die goede riem? Niet uren op stap naar de juiste kleur sjaal bij de paarse jas? Geen schoenen dit jaar bij mijn verzameling? Ik had toch eigenlijk rode laarzen nodig? Ga ik het missen, de geur van nieuwe kleding, de euforie van de juiste vondsten? De gesprekken met de modemeiden of de blik van goedkeuring in de paskamer?
‘Mooi maatje, mevrouw. Het staat u als gegoten. Op uw lijf geschreven. Alsof het voor u gemaakt is. De kleur flatteert u.’ Heel vaak en eerder gehoord, maar desalniettemin.
Zou ik het allemaal missen? Die fashiontrends van voorjaar 2011, die ik niet zelf verzonnen heb maar las in modetijdschriften:
De catsuits en de cargoprints.
Het zandloperfiguur en de Bretonse strepen.
De ‘70 glam en de slinky jurk.
De volumineuze silhouetten in aarde kleuren.
De boogblouses met de hotpants.
De rebellie vertaald in studs.
De vrouwelijke tuniekjes met killerheels.
De nude als musthave.
De superhoge splitten.
Het voor pittige kort en achter flatteus lang.
Het grofopgewerkte kant maar minder all over.
De bell bottom jeans met het macramé vestje.
De hangover flaphoed of slipper.
De compleet onblote ruggen en de classic navy.
De kwasten, overal op, aan, onder of tussen.
De tuttige open hakjes uit de zestiger jaren en de zonnebrillen uit de vijftiger jaren.
Zal ik het allemaal missen dit jaar?
Ga ik er frugal bijlopen of heeft mijn kast genoeg in petto zodat ik met mijn favo’s er dit jaar niettemin relaxed feminine uit zie?
Je maintiendrai in elk geval tot november, zeker nu ik de mode gedicteerd zie in onbegrijpelijke lemma’s.
Nooit van dictees gehouden. Dus.
Willie
19 februari 2011