Op een ijzige decembermorgen,
trotserend sneeuw en winterkou
wandelend langs Goudse wateren
dreven er in grachten bomen, geborgen.
Op vlonders, gemaakt door Gouda’s Glans
-een nieuwe verschiet voor velen-.
Het kleurde niet in dit winters tafereel:
Oranje! Liever volgend jaar blauw een kans.
Plots wakkerde de wind aan en aan
het ijs verdikte per minuut.
De bomen met de lichtjes kantelden
alhoewel geankerd, geen enkele bleef staan.
Zo triest in onze mooie oude stad.
Zo triest, want zoveel werk verzet,
-het Doe Platform, veel luisterrijke ideeën-
met enthousiasme; dit keer ook met de voeten nat.
Alle bomen, drijvend in haven en gracht,
in de Hoge en Lage Gouwe
in de singels en andere waterwegen
waren te korte of te lange ankers toebedacht.
Het zag er niet uit, die natte en verzopen bomen.
-Gouda op zijn mooist, maar dan niet echt-.
Het leek ongeïnteresseerd en gemakzuchtig
Natte takken, natte lampjes, in zo’n stad wil ik niet wonen.
Als bij toverslag, rond de nieuwe dageraad
-opnieuw ga ik langs gracht en singel-
staan alle sparren rechtop en vier
zich van niets bewust, zeker van geen kwaad.
Verwonderd sla ik het schouwspel gade
en vraag me af wie o wie
heeft deze nachtelijk actie verricht?
Wie wil mij de rechtopzetters “verraden”?
Nu is Gouda weer mooi en weer compleet,
klaar voor de winter en de lichtjes.
Dankzij deze inzet, deze anonieme actie
is dat Gouda zich weer de mooiste stad weet!
Willie,
december 2010