Regen rond de ramen

Nog een weekje vrij van werk en het regent rond de ramen. Het tikt niet zachtjes op de vensterruit, ik heb geen last van eenzaamheid, maar de uitbundige zon is wel verleden tijd.
Zo’n weekje vrij is een soort niemandsland. De eerste dagen zijn volgeboekt met wassen en ruimen van de campinghanddoeken en allerlei gemaksattributen die het leven als kampeerder nog aangenamer maken. Dan is er de welbekende stapel post, die moet, maar averechts werkt op nog latente vakantiegevoel. Kan dus nog wel even wachten. Gehuld in trui en spijkerbroek-wat jammer van mijn mooi gebruinde benen- vlucht ik naar  Albert Heijn. In de hoop daar dat ene weelderige franse kaasje nog te bemachtigen. Jammer. De schappen bulken van eten en drinken voor de eerste schooldagen: gezonde koeken in meer varia dan ik kan onthouden. Snoepgroente en snoepgoed. Sapjes en onontbeerlijke drankjes voor de hersencapaciteiten, jaja, allemaal zonder toegevoegde suikers. Zo suggereren wij elke uil een valk. Bij de kassa reken ik een pond zuurkool af en een pak amandelspeculaas. Als het dan toch herfst moet worden, dan meteen maar in volle onderdompeling. 
De lamp gaat alweer aan, terwijl de klok nog lang niet bedtijd wijst. Onder het schijnsel lees in een nieuw woord in de Volkskrant. Giphart bedacht het: “Daarwee”. Daar waar de dag begon zonder begin en eindigde zonder eind. Daar waar de regen alleen eventjes ’s nachts viel en fraaie frambozen voor het plukken hingen. Daar waar het spookje van denken en doen verscholen bleef achter rijzige bergen. Daar waar elk terras mocht rekenen op ons bezoek en we van koele drankjes genoten. Wee, naar daar. Tja.
Allengs vlechten de draadjes van het triviale bestaan toch weer een mooi patroontje in mijn hoofd. Kinderarmpjes die om omklemmen, poezen die kopjes geven, buren die misten, en een hoofd dat weer woorden kwijt wil.
Dan, met regen rond de ramen, is het goed schrijven.

Willie, 18 augustus

This entry was posted in Verhalen and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.