Omdat het diep in mijn vezels raakte, kon ik er eerder geen goed woord voor vinden. Het smaakte wrang, het proefde zuur. Daarnaast ben ik geen deskundige op het gebied van landjepik, ideologie, onderdrukking, martelingen en despotisme. Ik ben wel een mens met een gewoon gezond verstand.
Er komt een man naar Nederland, gehuld in legergroen, hij zoekt medestanders om zijn missie te verdedigen. Om een eind te maken aan gruwelijkheden en onderdrukking in zijn land. Om die Grote Boze Russische Wolf van katoen te geven. Natuurlijk weet hij ook, dat het eerste wat sterft bij een oorlog de waarheid is. Dat wist de Griekse schrijver Aischylos al honderden jaren voor Christus. Maar deze Wolf maakt het wel erg bont met zijn paranoïde leugens.
Ik breng moeilijke zaken graag terug op huis-tuin-en-keuken-niveau.
Daarom: “Caroline van der Plas, mag ik u iets vragen? Stel, het is een gezellige zonnige dag hier in binnenstad Gouda. Mijn kleinkinderen spelen op straat met stepjes en stoepkrijt. Zij hebben dorst en vragen om een glaasje limonade. Plots valt een buurmeisje genadeloos, na een verkeerde voetbaltreffer, haar tandjes door de lip en bloed is wat de klok slaat. Wat doet u in zo geval? Eigen volk eerst? Eerst limonade voor je eigen volkje en pas daarna een schone theedoek zoeken om het verdrietige kindje te deppen en te troosten?”
04-05-2023.
Het is de dag van de doden. Van álle oorlogsslachtoffers. Gruwelijke misstanden. Ooit hier, nu daar. Dichtbij of ver weg. Verdriet is van iedereen en overal. Daar denkt Caroline anders over. Zij blijft op deze avond in haar Bonte Boeren Bubbel. In haar BBB. Hoe dúrft die Volodymyr hier op 4 mei zijn zorgen te delen?
Mevrouw van der Plas haalt eerst limonade. Want nogmaals, eigen volk eerst, toch?
Willie
Gouda, 23 mei 2023