Hooikist

Heremetijd. Het gaat er wederom van komen: de hooikist en de theemuts.
In een ver verleden hoorden kist en muts bij een uitzet. (Voor de jonge lezers: uitzet was het sparen van “potten en pannen” in verkeringstijd, zodat het huwelijksbootje goed gevuld van start ging met huishoudelijk spul van kapok/linnen/zilver/emaille/hout of ijzer).

Het liegt er niet om, najaar 2022. We hebben blauwe vingers van de kou en borstrokken vliegen de winkels uit. Ook ons kookgedrag eist alternatieven.
Ver hoef ík niet te zoeken naar hedendaagse oplossingen, want dat zit diep genesteld in mijn genen. Mijn moeder was een kei in zuinig doen. De Goedheiligman leverde ooit een taart met haar eeuwige tekst: ‘Lamp uit, deur dicht.’
Ons gas kwam in de jaren vijftig uit grote blauwe flessen, mooi overzichtelijk, nooit een rekening achteraf. Soms wel even wachten tot er tien gulden in het laatje lag, om een nieuwe te kopen. Grauwtje kon niet altijd alles trekken.
Warmte kwam via een kit kolen, ook controleerbaar.
Bruine bonen en erwten gaarden urenlang op een petroleumstel, of werden ingepakt in kranten en een deken. Ook de rijstepap.

Mijn moeder, tja. Knipoogt zij nu vanuit de hemel naar mij, als ik zoiets als een hooikist wil? Vast wel. Eerst maar eens op onderzoek uit. Kijk aan, er is momenteel een groot aanbod. Geen verrassing overigens. Veel opties komen voorbij via Bol.

Maar de allermooiste verkoopt de Wereldwinkel: een soort giga grote pompoen van prachtige batikstof. Ook al vind je het allemaal gedoe, en heb je hem niet nodig voor een stoofpotje, wat peertjes of een liter rijstepap, het is gewoon een sieraad in huis. Jammer dat ie bijna honderd euro kost.

Gelukkig ben ik gauw jarig. Als…? Zeker weten dat ik die pompoen-met-kapok ga  gebruiken.

Willie, 16 november 2022

This entry was posted in Familie, Verhalen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.