In de tijd dat een postzegel op een ansichtkaart nauwelijks een tiende van een habbekrats kostte, kreeg ik een ketting”brief”. Het leek me heel spannend, want als ik precies de regels volgde, bezorgde de postbode mij binnen enkele weken 3125 kaarten. Het feest ging niet door, de stuivers waren voor andere zaken nodig.
In de jaren ’70 was daar ineens het ketting”deeg”. Een prutje van gist en meel vijf dagen op een warme plek zetten, het daarna in vijf porties delen. Drie om aan vrienden te geven, een om zelf brood van te bakken en met het laatste deel opnieuw aan de gang. O wee, als je niet goed op het deeg paste, en je zodoende de ketting verbrak. Narigheid en onheil zou je ten deel vallen.
Gisteren kreeg ik een ketting”whatsapp” met deze tekst: “Jij bent de meest liefdevolle en mooiste Grandma. Je doet geweldig werk en je bent zo geliefd.”
Of ik dit 15 keer wil doorsturen. Als ík dan te zijner tijd de meeste likes ontvang, krijg ik die Grandma-Award.
Daar zit ik altijd al op te wachten.
Willie,
18 april 2021