In een land hier ver vandaan wandelden eens twee mensenkinderen door een drukke winkelstraat. Zij hielden elkaars verliefde handen vast en hadden ook nog tijd om de omgeving in zich op te nemen.
Op een muur zagen zij een gigantisch schilderdoek hangen, met daarop een wirwar van gekleurde vlekken, vegen en strepen. Zij haalden, zoveel verfgeweld niet begrijpend, eenvoudig hun schouders op en hielden elkaars knuisten nog maar eens stevig vast.
Plots ontdekten zij onder het doek een aantal blikken met verf.
“Ohh, dat is vast een uitnodiging om ook creatief te zijn.”
Zo gezegd, zo gedaan. Het kunstwerk, waarde een half miljoen dollar, werd door die twee jeugdige passanten eens lekker bewerkt. Kloddertje hier, kloddertje daar.
De schepper van het werk, graffiti-artist JonOne, is niet boos op hen. Hij snapt dat het een ongelukje was en dat niet iedereen zijn kunst begrijpt.
Het doek wordt nu bewaakt en de potten met verf hebben voortaan een stevig deksel. Want, aldus de schilder, kan zijn doek niet tentoongesteld worden zonder het elementaire materiaal. Dus kwasten, vegers en spuitbussen maken zijn werk compleet.
Ik zou “Untitled” graag van vóór en ná de “aanslag” willen zien. Of ik verschil zie.
Willie,
7 april 2021