Het is vandaag de Eerste dag van de Lente.
Het is vandaag Wereldverteldag.
Het is vandaag Journée internationale de la Francophonie.
Het is vandaag Internationale Geluksdag.
Het is vandaag Perzisch Nieuwjaar.
Het is vandaag de dag van de Nationalisering van de Olie.
Zoveel monniken, zoveel kappen, ieder zijn meug, zeg maar.
Over monniken gesproken, die hadden het vier, vijf eeuwen geleden niet makkelijk.
Voor de meesten was de brandstapel of erger het einde van hun aardse bestaan.
In die tijd verboden calvinisten ook alle roomse processies, maar een rondje om de kerk met intentie, werd door de vingers gezien. Als je maar je mond hield, geen kerkelijke attributen meesjouwde en zeker geen gezang aanhief.
De Stille Omgang was geboren. Een soort pelgrimstocht in stilte door Amsterdam, de route van een bijzondere Hostie volgen.
Mijn broers waren stoere jongens. Een keer per jaar verlieten zij namelijk, een beetje geheimzinnig, rond het begin van de lente op zaterdagmiddag ons ouderlijk huis.
Zij stapten op het kerkplein in een bus van Maarse en Kroon, die bracht hen naar het Spui in Amsterdam. Daar stond ooit het huis van een zieke meneer van die mirakelse Hostie. Daar liepen mijn broers de Stille Omgang.
“Mag ik mee?”
“Nee, Willemien, dat is alleen voor grote jongens en mannen.”
“Wat gaan jullie dan doen in Amsterdam?”
“Lopen en denken en bidden.”
“Ohh.”
Zij, mijn broers, kwamen altijd best vrolijk terug in de vroege zondagochtend.
Het is vandaag ook de dag van de Stille Omgang. Overigens stiller dan ooit.
Willie,
20 maart 2021